■ با مسوولیت سردبیر

در اصل۳۰ قانون اساسی آمده است: دولت ‏موظف است وسایل آموزش‌وپرورش رایگان را برای همه تا پایان دوره متوسطه فراهم کند. پس از همه‌گیری بیماری کورونا مسوولان آموزش‌و‏پرورش آموزش تلویزیونی و آموزش  مجازی را جایگزین مدرسه دانستند. تصورشان این بود که می توانند برای ۱۰۷‌هزار دانش آموز در سراسر کشور مدرسه مجازی راه ‏بیندازند. اما خیلی زود فهمیدند که آنچه می خواهند با آنچه میسر است فرسنگ ها فاصله دارد. در واقع لزوم استفاده از آموزش های مجازی نشان داد که تا چه اندازه از عدالت آموزشی فاصله داریم شکاف ها عمیق تر شد و نابرابری ها بیشتر خودش را نشان داد. برآوردهای آموزش‌وپرورش این بود که ۷۰‌درصد دانش‌آموزان به اینترنت، تلفن همراه و تبلت دسترسی دارند.‌‎حالا جدا از درستی یا نادرستی این آمار، پس از مدت کوتاهی متوجه شدند که اینترنتی که این بچه‌ها در دسترس دارند، آن‌ قدر قوی نیست که جوابگوی کلاس آنلاین باشد. از آن گذشته متاسفانه در بیشتر مناطق محروم زیرساخت‌های آموزش مجازی یا الکترونیک ‏فراهم نیست. شاید معدودی از مدارس بتوانند آموزش های مجازی را پیگیری کنند، مثلا مدارس غیر انتفاعی اما در اکثر قریب به اتفاق شهرهای کوچک و روستاها با مشکلات جدی در این خصوص مواجهیم. نابرابری در دسترسی به آموزش مجازی در برخی مناطق آشکارتر است اکثر بچه‌ها در این مناطق گوشی هوشمند ندارند  و خانواده هم توان مالی خرید آن را ندارد. در مناطق دورافتاده تبعیض مضاعف ‏هم وجود دارد و دختران کمتر از پسران به امکانات استفاده از فضای مجازی دسترسی دارند. ‏‏از ابتدای سال تلاش هایی توسط افراد نیکوکار صورت گرفت که برای دانش‌آموزان و مدارس مناطق محروم تلفن همراه هوشمند یا تبلت تهیه کند اما قطعا کافی نیست. امیدواریم مسوولان آموزش و پرورش در فرصت تعطیلات تابستانی که رو به اتمام است برای دانش آموزان مناطق محروم و کم برخوردارفکری اساسی بکند.  عدالت آموزشی برقرار نمی‌شود مگر این که آموزش‌وپرورش متناسب با آموزش مجازی، امکانات در اختیار ‏دانش‌آموزان نابرخوردار و معلم‌ها قرار دهد. ‏