■ با مسووليت سردبير

  بعضي شغل ها هستند که همواره کساني که به آن شغل هاي شريف مشغولند بخاطر تلاشهايشان شايسته احترام خاصند، شغل هايي مانند آتش نشاني، کارگري در معدن، پرستاري و ... از کارهايي هستند که تمام آن ايثار و خدمت به ديگران است. تصور کنيد آتش نشانان بخاطر اشتباه من و شما و يا اتفاقي که هيچ دخالتي در آن نداشته اند بايد جان بر کف به دل آتش بزنند و آتش را بنشانند و يا کارگر معدن که بايد تا اعماق زمين در قحطي هوا و نور فرو رود تا وظيفه اش را به انجام رساند. باري همه اين مسووليتها سنگين است و شايد بسياري از شغل ها سختتر هم باشند، اما کمتر شغلي است که هر روز آن بوي جانبازي و ايثارگري داشته باشد.   شغلي که هر روز با انسانهايي سر و کار داشته باشيد که از زمين و آسمان گلايه دارند و از درد به خود مي پيچند، ضجه مي زنند و برخي آرزوي مرگ مي کنند و در اين ميانه شما با همه گرفتاري ها بايد لبخند بزنيد و بيمار را دعوت به آرامش و صبر کنيد و تلاش کنيد شرايط بهبود او مهيا شود. در کنار اين بيماران و دردهاي مکرر  هر روز يا شب  که از منزل رهسپار مي شويد بايد نگران فرزندان و معاش و تنگي معيشت هم باشيد و در همان حال مظهر اميد و مجمع آرامش، تلخي ها را بايد در خودت بريزي و شادي هاي نداشته را با بيماران تقسيم کني، علاوه بر همه اين فداکاري ها  بايد خستگي ناپذير  و سر بلند بماني، چون شما  يک پرستار هستي، يک پرستار به مثابه يک مدير شايسته در منزل است، يک مادر يا پدر تلاشگر است براي فرزندان، يک همسر خوشرو براي همسر است و يک فرشته  مهربان براي بيماران. تلاش هاي کادر درمان در سالهاي نحس کرونا و سختي ها و مرارت هاي آنها در اين سالها اتفاقي نيست که از خاطره ها برود. پيشاپيش روزشان را تبريک مي گوييم و اميد آن داريم همه قدردان تلاش هاي انسانهاي شريفي که بدون هيچ ادعايي با دستاني خالي براي اين آب و خاک تلاش مي کنند، باشيم.