■ با مسووليت سردبير

21 آبان زادروز نيما يوشيج است. شعر و نثر فارسي رکن استوار فرهنگ منطقه اي به وسعت خراسان بزرگ فرهنگي قديم است. ماندگاري يک زبان در طول تاريخ علاوه بر اختصاصات ذاتي و نحوي آن به زمان شناسي منتقدان، شاعران و نويسندگان آن زبان نيز بستگي دارد، چه بسيار زبان هايي که در جنگ ها و مقابله هاي بزرگ تاريخي و فرهنگي از ميان رفته اند و چه بسيار گويش ها که اندک اندک از چرخه روزگار حذف شده اند. مصريان زبان خود را در حمله اعراب از دست دادند و اندک اندک خود را  از هويت قبطي نيز تهي ديدند ، ايرانيان اما به مدد وجود فردوسي بزرگ توانستند افسانه ها و داستان هاي اقوام ايراني را که در دهانها مي چرخيد نگه دارند و انديشه ايرانشهري و حکمت خسرواني را به زبان مادري پس از حمله اعراب به نسل بعد از خود انتقال دهند. پس از آن ديگراني چون خاقاني، نظامي، جامي، فرخي سيستاني و سپس حافظ و مولانا و سعدي و ... هر قرني زبان فارسي را به غنايي رساندند که به لحاظ جايگاه در ادبيات جهان اگر نگوييم بي نظير قطعا کم نظير است. نيما يوشيج نيز يکي از آن تاثيرگذاران بر ساختار شعر فارسي است که توانسته است با غناي تکنيکي، بر سرمايه هاي شعر فارسي قالبي به نام خود را در کنار قالبهايي مانند غزل و قصيده، رباعي و دوبيتي به قالبهاي شعر فارسي اضافه نمايد از اين منظر قالب نيمايي زمينه ساز ظهور شاعراني مانند سهراب، فروغ، اخوان، توللي، نادر پور، شاملو و دهها شاعر مدرن و نيمه مدرن در دوران معاصر است و توانست با نشان دادن راهي نو هم در مضمون و هم در فرم شعر، زمينه بروز خلاقيتها و زيبايي هاي زبان فارسي را در دوران معاصر استمرار دهد. بدون شک نوآوري و نوگرايي ضامن ماندگاري است و اين نوگرايي و نوآوري با حضور نيما در شعر معاصر اعتلا بخشيد و به آن غنا داد.