چهل و چهارمين نشست نسل ماندگار که با هدف تبيين تاريخ شفاهي دفاع مقدس و ثبت و ضبط خاطرات رزمندگان برگزار ميشود، ميزبان دکتر سيدعباس فروتن بود که از ابتداي جنگ در جبهه حضورش داشت و به مستندسازي، خدمات پزشکي دوران دفاع مقدس پرداخت.دکتر فروتن در ابتداي سخنانش با توصيف سال هاي اوليه پس از پيروزي انقلاب گفت: در ابتداي انقلاب فضايي پر از تلاش و کار و صداقت و شاد و شيرين حاکم بود و رابطه بين مردم و مسئولين خاص و ويژه بود. عضو فرهنگستان علوم پزشکي ايران سپس با اشاره به شروع جنگ تحميلي گفت: مجروحين و بيماران جنگ را به بيمارستان هاي صحرايي مي بردند و کارهاي اوليه انجام و به پشت جبهه منتقل مي شدند. در حقيقت بيمارستان صحرايي نقطه اي ويژه و خاص بودند. او ادامه داد: در برهه اي استاديوم تختي اهواز براي مصدومين شيميايي اختصاص داده شد و مجروحين گازهاي اعصاب و خردل به اين مکان منتقل مي شدند چون مي خواستيم بيمارستان شهر پر از مجروح نشود و به خدمات عادي خودشان ادامه دهند. مولف کتاب تاريخ پزشکي دفاع مقدس گفت: با اين که در سال 1925 در ژنو معاهده اي امضا شد که ديگر صلاح شيميايي پژوهش و توليد و استفاده نشود اما عراق و صدام بارها از آن استفاده کردند . فروتن که کار عکاسي و فيلمبرداري و مستندسازي را در دوران جنگ و حين جراحي و درمان مجروحين انجام مي داده است، گفت: در زمان جنگ به پايان آن فکر مي کردم و اينکه وقتي جنگ تمام مي شود  از نظر آموزشي مي توانيم آنچه که قبلا نداشتيم و در جنگ فهميديم و تجربه کرديم را به کار ببريم. در زمينه جراحي با اساتيدي که کار مي کردم با دوربيني که داشتم فيلم تهيه مي کردم و مستندسازي مي کردم. بعدها دانشجويان در قالب دو واحد درسي با اين خدمات آشنا مي شدند. آنها را به نقاطي از جنگ و جبهه که هنوز موجود هست مي برديم و با مجروحين جنگ ديدار مي کردند و فيلم جراحت، جراحي و درمان آنان نيز نشان داده مي شد. اين پزشک دوران دفاع مقدس و عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشکي تهران که با نمايش عکس ها و کليپ هايي از عمل جراحي و مداواي رزمندگان دفاع مقدس نقش کادر درمان، پرستاران و پزشکان را در جنگ براي حاضرين تبيين کرد، گفت: 6 بهمن ماه 1365 يکي از رزمندگان که جراحات سختي داشت را آوردند. يکي از پاهايش از زير زانو قطع شده بود و از ناحيه شکم نيز ترکش خورده بود و تقريبا تمام خونش رفته بود. در اين زمان کليپي از جراحي اين رزمنده نمايش داده شد و از او نيز که در سالن حضور داشت دعوت شد روي جايگاه قرار بگيرد و خاطره اش از حادثه مجروح شدنش را بيان کند. عکاس هنرمند و کوهنورد گرگاني که اکنون به عنوان يک هنرمند بين المللي شناخته مي شود از روز 6 بهمن 65 گفت. روزي که از آغازش حس کرده بود که يا به شهادت مي رسد يا اتفاقي برايش خواهد افتاد و در نهايت نيز در مسيري که به سمت دشمن مي رفت 3 نفر از دوستان همرزمش را از دست داد. داود عامري گفت:  صداي دکتر فروتن مثل الان آرام و دلنشين بود. 3 نفر از بچه ها بلافاصله شهيد شده بودند و من از ناحيه پا و شکم به شدت مجروح شده بودم.  او که عاشق کوه نوردي است، گفت: در همان شرايط سخت به اين فکر مي کردم که اگر زنده بمانم کوه نمي توانم بروم اما همين طور که فيلم مشخص هست تيم پزشکي زحمت زيادي کشيدند و عمل من با موفقيت انجام شد.