■ با مسووليت سردبير

بيست و يکم آذر ماه سالروز تولد احمد شاملو شاعر، نويسنده، پژوهشگر عامه معاصر است، براي بخشي از  شهروندان نام شاملو با فرهنگ کوچه اش آشناست، براي کوکان و نوجوانان نام شاملو با شعر معروف پريا  مترادف است  و براي بسياري نام شاملو تداعي کننده شعر بدون وزن عروضي است او البته دستي در فيلم سازي  هم داشت. اما مهمترين تاثير او جداي از همه اين تلاشها بر شعر فارسي و قالب نيمايي  بوده است. شاملو تلاش کرد با قالب سپيد اصالت را به کلمه بدهد و زبان شعر فارسي را همگام با زمان به پيش ببرد، اگر چه  او در ابتدا آن چنان که خود معترف است به اميد شعر، نثر مي نوشت اما در نهايت  به زبان خاص خود در شعر دست پيدا کرد. شاملو  از نسل شاعران و نويسندگان دهه چهل شمسي ايران  است،  دهه چهل دوره اي است که  موج عظيمي براي توليد آثار هنري در ايران به راه افتاده بود. در ميان شاعران اين دوره بايد از اخوان ثالث، سهراب سپهري، سياوش کسرايي، فروغ فرخزاد، سيمين بهبهاني، فريدن توللي، حميدي شيرازي، هوشنگ ابتهاج  و..... در ميان نويسندگان محمود دولت آبادي، م به آذين، صادق هدايت، و.....  را نام برد. اين اسامي تنها بخشي از اين موج بزرگ توليد هنري هستند و ادامه همين نسل از شاعران و نويسندگان است که مي توانيم در محمد علي بهمني، حسين منزوي نيز نشانه بگيريم. جالب آن است که در اين دوره هر يک از شاعران و يا نويسندگان توانسته بودند به زبان خاص خود دست يابند و بر غناي ادب فارسي بيفزايند. بر اين اساس بايد زمينه را براي ظهور و بروز همه استعدادهاي هنري فارغ از نگرش هاي تنگ  نظرانه فراهم کرد، هنرمندان مرکز ثقل فرهنگ هستند و آنها هستند که مي توانند با تلاش و توليد ادبيات فاخر هويت فرهنگي و اجتماعي يک ملت را ارتقا دهند، سياستمداران، مديران و .... مي آيند و مي روند و آنچه مي ماند آثار هنري است، از شاملو فرهنگ کوچه و شعر سپيد ماند و از دولت آبادي کليد و جاي خالي سلوچ مي ماند و از اخوان زمستان و ارغنون  و از هدايت ... باري براي يک بار هم که شده بينديشيم از ما چه مي ماند تا بدانيم کجاي اين جهان ايستاده ايم. اگر بتوانيم براي اين سوال بنيادين پاسخي در خور در وجودمان پيدا کنيم بسياري از مشکلات سر به نشيب خواهد گذاشت .