■ با مسووليت سردبير

تحريم ها، فشارهاي اقتصادي، تنگناهاي فرهنگي، سياسي و اجتماعي در يک دهه اخير تحت تاثير برخي عوامل، شکل و شمايل ديگري به خود گرفته است. اگر در همه دنيا کرونا قرباني گرفت، مدارس و جلسات را به تعطيلي کشاند و باعث شد ارتباطات در انزوا قرار گيرد ولي  با پايان کرونا همه امورات به روال خود برگشت، اما در کشور ما پس از کرونا، هم چنان به بهانه هاي مختلف آموزش و پرورش نامزد تعطيلي هاي مختلف بوده است، فرزندان ما سه سال در کرونا از کلاس ها به اجبار محروم بوده اند و پس از آن هم اين تعطيلي هاي نابهنگام آنها را رها نکرده است، اين روزها هم آن چنان که مي بينيم به خاطر ناترازي  انرژي لطمات جبران ناپذيري بر بدنه نحيف آموزش و پرورش در ايران وارد شده است، در اين ميان آنها که بضاعتي دارند با کلاس هاي خصوصي و ... گليم فرزندان خود را از ورطه بيرون مي کشند و باز داستان فرو دستان و حذف آنها و فرزندانشان از چرخه آموزش و پرورش  است که بايد مورد توجه بيشتري قرار گيرد، در کنار فرودستان بخشي از طبقه متوسطي که امروزه شوربختانه به  طبقه فرودستان نقل مکان کرده اند و ديگر توان کمر راست کردن ندارند را نيز بايد به اين مجموعه اضافه کرد.  واقعيت آن است که کودکان براي فرداي جامعه تربيت مي شوند، وقتي نمي توانيم  آنها را درست، علمي و منطقي تربيت کنيم نبايد از نسل آينده انتظار عقلانيت، دانايي و شکوفايي داشته باشيم. تصور کنيد  کودکان و نوجواناني را که دوران خردسالي و نوجواني را با کرونا و اينک با اين کيفيت آموزشي  و تعطيلي هاي بي سامان طي مي کنند و  مي خواهند فردا وارد جامعه شوند. به راستي آنها با کدام توان و بضاعت توان ماندگاري در برابر رشد شتابان دانش و آگاهي را دارند، يادمان نرود بي تدبيري امروز ما ريشه هاي تمدن ما را نحيف تر مي کند و اندک اندک به چرخه اي از رذالت گرفتار مي شويم که قدرت رهايي از آن را نخواهيم داشت. ايران فردا را دانش آموزان امروز مي سازند و بي توجهي به تربيت آنها خسارتي بزرگ به اين آب و خاک است.