■ با مسوولیت سردبیر

بیابان‌زایی نوعی از تخریب زمین است که در آن منطقه‌ای خشک و لم یزرع می‌شود، معمولاً چنین منطقه‌ای آب، پوشش گیاهی و حیات وحش اش را از دست می‌دهد. طبق آخرین بررسی ها فقط طی ۱۰ سال، ۳۰ درصد به بیابان های کشور اضافه شده است. امروزه توسعه ی بیابان‌ها در جهان، زندگی بیش از ۲۵۰ میلیون نفر را در سراسر جهان در معرض خطر جدی قرار داده است.بخش قابل توجهی از مراتع استان گلستان با وجود واقع شدن در شمال کشور و داشتن اقلیم و آب و هوای خوب  در سال های اخیر با تغییر اقلیم و كاهش بارش ها در معرض خطر جدی  بیابانی شدن قرار گرفته است.استان به دلیل واقع‌شدن در همسایگی صحرای قره‌قوم ترکمنستان و بیابان استان سمنان، خشکسالی و بهره‌برداری غیراصولی از مراتع، تخریب جنگل ها، چرای بیش از حد دام‌ و روش‌های نامناسب و نادرست آبیاری، كمی بارش سالانه، از بین رفتن پوشش گیاهی، نداشتن مدیریت در مصرف درست آب بویژه در بخش كشاورزی، فقر مراتع و قطع بی رویه درختان در معرض بیابان‌زایی است.در حال حاضر ۳۰۰ هزار هکتار از عرصه های منابع طبیعی گلستان در معرض بیابانی شدن قرار گرفته است. که قابل توجه است.اراضی در معرض بیابانی شدن بیشتر در شمال و شرق گلستان و در حوزه شهرستان های گنبدكاووس، مراوه تپه، گُمیشان، آق قلا و آزادشهر قرار دارد.سیلاب، تخریب منابع طبیعی و جنگل ها، شور شدن خاك و آب و توسعه بی رویه شهری و صنعتی باعث شده روند بیابان زایی  در استان در سالهای اخیر شدت یابد.كشت محصولاتی که آب کمتری می طلبد، اجرای  دقیق و حساب شده ی طرح های آبخیزداری و تغییر الگوی كشت، اتخاذ روش هایی جهت افزایش پوشش گیاهی و ممانعت از تخریب خاک می تواند کمک کننده باشد.با وجود تمام کوششی که تا کنون برای مقابله با پدیده  بیابان زایی در استان انجام شده اما شدت وقوع و رشد فزاینده ی بیابان ها بخصوص در شمال استان ضرورت رسیدگی و توجه هر چه بیشتر و مشارکت همگانی و لزوم ورود سازمان های مردم نهاد و سمن ها را برای حل این بحران بیشتر نشان می دهد.