■ علی کلاسنگیانی

از بهمن ماه و گسترش ویروس منحوس کرونا در ایران و جهان ، یکی از مهمترین مسایلی که بیشترین توجهات را به خود جلب کرد ، موضوع آموزش و مسایل آموزشی بود .آموزش در همه سطوح جامعه را به خود درگیر میکند و تقریبا همه جامعه با آن سروکار دارند. کمتر خانواده ایست که دانش آموز یا دانشجویی در خود نداشته باشد یا به نوعی با سیستمهای آموزشی آمیخته نباشد. مختل شدن اموزش همه چیز را تحت شعاع قرار میدهد ، دانش اموزان که آینده سازان جامعه هستند ، دانشجویان که باید خود را برای خدمت به کشور در عرصه های مختلف اماده کنند .تعطیلی مدارس یعنی بیکاری معلمان و اساتید ، کارکنان دانشگاهها ، فاصله افتادن بین بازار کار و نیروهای تحصیلکرده . در شرایط تعطیلی مدارس ، هیچ برنامه و تدبیری برای پر کردن اوقات بیکاری این جماعت که حداقل 9 ماه  از سال را با مدرسه و دانشگاه سروکار دارند ، اندیشیده نشده است و اصلا شرایط و زیرساخت لازم برای این امر هم در کشور وجود ندارد و حتی اگر هم موجود باشد با توجه به شرایط اقتصادی و همین  ویروس کرونا امکان بهره گیری از ان بسیار دشوار است . این خود نیز چالشی دیگر برای مسوولین کشور خواهد بود ، این حجم از بیکاری و اوقات بیکاری ، بلحاظ اجتماعی و فرهنگی آسیبهای فراوانی برای جامعه در پی خواهد داشت و باید خود را برای مقابله با آسیبهای روحی و روانی افراد و همچنین آسیبهای اجتماعی و فرهنگی نیز در کنار آسیبهای اقتصادی که کم و بیش بروز کرده اند ،  آماده کنیم.بنظر میرسد بقول معروف با یک سبک و سنگین ساده ، پر واضح است که سرمایه گذاری فوری و ایجاد شرایط لازم برای آموزش مجازی ، بسیار کم هزینه تر و پر فایده تر خواهد بود .در این بین مسوولیت اصلی بر دوش وزارت ارتباطات خواهد بود تا زیرساختهای لازم و شرایط بهره گیری با کمترین هزینه را برای استفاده از بستر فضای مجازی جهت ادامه روند اموزشی در مدارس و دانشگاهها محیا کند. در برخی نقاط کشور دسترسی به اینترنت با سرعت مناسب وجود ندارد ، در جای جای این کشورهستند خانواده هایی که به نان شب خود محتاجند و توان تهیه سخت افزار لازم جهت آموزش مجازی را ندارند ، در کنار همه اینها این راهم باید درنظر داشت که سیستم سنتی تربیت معلمین در آموزش و پرورش و ناآشنایی تعداد کثیری از معلمان به بستر فضای مجازی در امر اموزش  یکی دیگر از چالشهای نه چندان ساده اموزش در کشور خواهند بود.با همه این احوالات بازهم باید تاکید کرد یکبار سرمایه گذاری برای ایجاد فضای مناسب جهت اموزش در بستر فضای مجازی بسیار کم هزینه تر و پر فایده تر از شرایط تعطیلی اموزش یا اموزش حضوری خواهد بود.آموزش حضوری با کلاسهای کوچک و تراکم بالا در کلاسها ، ضعف نظافت و تعداد پایین سرویس های بهداشتی و آبخوری ها در مدارس ، تراکم دانش اموزان در حمل و نقل و سرویس های مدارس و همه رفت و امدهایی که حاصل از اموزش حضوریست ، به شدت تعداد مبتلایان به کرونا را در کشور افزایش خواهد داد که این نیز با توجه به ظرفیتهای نظام بهداشت و درمان کشور فاجعه ای جبران ناپذیر خواهد بود که حاصلش داغدار شدن تعدادکثیری از خانواده ها خواهد بود.باید منتظر ماند و دید در نهایت تصمیم مسوولین و دست اندرکاران و تصمیم گیران در وزارت اموزش و پروش و وزارت علوم و ستاد ملی مبارزه با کرونا  چه خواهد بود.

■ رییس شاخه جوانان حزب

اراده ملت ایران