از آبی تیره به آبی روشن

آزاده حسینی

صبح با طلوع خورشید و تغییرات زرد و بنفش، کم کم آبی کمرنگ آسمان پدیدار می شود؛ جنب و جوش ها، تکاپوی آدم ها و رفت و آمدهایشان، به ویژه این روزها که در کنار نگرانی و رعایت کرونا، به استقبال مدرسه هم می رویم. و در نهایت با غروب خورشید می رسیم به آبی تیره و شب و آرامش و استراحت و تقویت انرژی برای فردایی دیگر، آبی کمرنگی دیگر. چقدر این همه آبی، می تواند دلنشین، خواستنی و آرامش بخش باشد! و چقدر ما با همین حواس پنجگانه و آن ششمی، گاهی حواسمان نیست و مزه دنیا را به کام خود و دیگران نادلچسب می کنیم!  حتما خط افق را در در دوردست دریا دیده اید. آنجا که به قول شاعر «زمین به آخر می رسد و آسمان آغاز می شود» آرامشی شگفت انگیز در این دو آبی گسترده است. و آن پهناورترین خط افق، چه زیبایی راز آلودی دارد. آبی رنگ خشنودی و اطمینان، سمبل صلح و آرامش است. با پوشیدن لباس های آبی روشن، انرژی های منفی و تنش را تا حدی از خود دور می کنیم و پر انرژی و شاداب تر به نظر می رسیم. گاهی هم آبی کمرنگ نمادی از نظافت و پاکیزگی است.  آبی پررنگ نیز در نوع خود دلبری هایی دارد و نشانه وقار، وفاداری و شخصیتی والاست. رنگی درون گراست و نارنجی مکمل آن است. این روزها، آبی کمرنگ روزهای بلند تابستان به پایان خود نزدیک است و جای خود را به آبی پررنگ شب های بلند پاییز می دهد. تکاپوی آخرین آبی های کمرنگ شهریور و اولین آبی های پررنگ مهر؛ سال تحویلی به میانه خود می رسد و خریدهای ویژه مدرسه آغاز شده و عید سال تحصیلی است. «آسمان می دود ز خویش بیرون/ دیگر او در جهان نمی گنجد/ آه گویی که این همه آبی/ در دل آسمان نمی گنجد» دوستان کودک و نوجوان عزیز! قلم بردارید و برای ما بنویسید از مهر و از آبی های فکرتان، از تکاپوی دلنشین این روزها و دغدغه ها و دردسرهای کرونا، از کتاب های تازه و دفتر و مداد