■  با مسوولیت سر دبیر

بیستم شهریور ماه روحی خالقی شاعر و هنرمند گرگانی در امامزاده عبداله گرگان بخاک سپرده شد و این سوال دوباره زنده شد که چرا گرگان قطعه هنرمندان برای تدفین ندارد؟ بی گمان هر شهر برای پاسداشت و زنده نگهداشتن یاد و خاطره ی هنرمندان‌ درگذشته ی خود دارای قطعه هنرمندان است و در آرامستان بیشتر کلان شهرهای کشور، قطعه‌ای تحت عنوان قطعه هنرمندان وجود دارد. درواقع تخصیص قطعه ای مجزا به نام هنرمندان شرایطی را فراهم می کند تا عموم مردم با حضور در این قطعات ضمن ادای احترام به مقام والای ایشان با فضایل و آثار و ثمرات علمی، دینی، هنری و... مفاخر شهر آشنا شوند.  این مهم به‌رسم تکریم و تجلیل از چهره های سرشناس، ماندگار و یا نکوداشت جایگاه آن‌ها است  کسانی که به‌واسطه ی هنر و دانش خود سرمنشأ خدماتی برای شهرمان بوده اند شایسته ی تکریم اند ضمن اینکه وجود چنین قطعه‌ای جزء مواریث فرهنگی یک شهر محسوب می شود. اما متاسفانه شهر گرگان با وجود قدمت تاریخی فرهنگی و ادبی  و با وجود داشتن مفاخر و سرمایه های ارزشمندی ازین دست در آرامستان شهر خود قطعه ی هنرمندان ندارد. تخصیص یک قطعه برای هنرمندان یک امر لازم و ضروری برای حفظ هویت فرهنگی مردم این شهراست. تکریم بزرگان، تکریم بزرگی است. سرمایه‌های اجتماعی ارزشمندی که اگر نادیده گرفته شوند بن‌مایه‌ها و هویت یک جامعه را از بین خواهد برد. تمام کشورهایی که صاحب فرهنگ  و تمدن برجسته هستند این برتری را وامدار صیانت و تکریم گنجینه‌ها و مفاخرهنری و فرهنگی خود می‌دانند. برای نمونه اشاره می کنم به تلاش بسیاری از فرهنگ دوستان گرگانی پس از فوت هنرمند بی همتای موسیقی ایران زمین محمدرضا لطفی برای اختصاص مکانی مختص به فرهیختگان و هنرمندان درگذشته ی استان و شهر گرگان که  سالها پس از درگذشت ایشان هنوز به جایی نرسیده است. از سوی دیگر نگاه  عموم مردم به آرامستان‌ها و یادمان‌ها به‌عنوان محل آرامش و سکون ابدی یادآور خاطرات تلخ و شیرین زندگی با گذشتگان و درسی برای آیندگان است بنابراین تغییر نگرش به آرامستان‌ها و ارتقای سطح خدمات کمی و کیفی در ابعاد مختلف خدماتی، فرهنگی، مذهبی و.. ازجمله ضرورت‌های اجتناب‌ناپذیر جوامع مدنی است که باید در طرح‌های جامع شهری مورد توجه مسوولان قرار گیرد.