•ای هُـدهـُد صبا به سبا می فرستمت

بنگر که از کجا به کجا می فرستمت

•صبا به خوش خبری هدهد سلیمان است

که مژده طرب از گلشن سبا آورد

•مژده ای دل که دگر باد صبا باز آمد

هـد هـد خوش خبر از طرف سبا باز آمد

«هـدهـد» جایگاه ویژه ای در ادبیات فارسی دارد؛ هر چند که در شعر معاصر اثر چندانی از این پرنده نمی بینیم. در داستان سلیمان بلقیس که در قرآن نیز اشاره شده، هدهد نقش برجسته ای دارد و به همین دلیل به نام «مرغ سلیمان» نیز مشهور است؛ و به آن «پوپک» یا «شانه به سر» نیز می گویند. به خاطر تاجی که به سر دارد، پرنده پیشوا و رهبر عاشقان و فرزانگان است. در «منطق الطیر» عطار، هدهد رهبر پرندگان جهان می شود برای رسیدن به قاف و سیمرغ. و چنانچه حافظ نیز در غزلیات خود یکبار نام «مرغ سلیمان» را می آورد: «من به سر منزل عنقا نه به خود بردم راه قطع این مرحله با مرغ سلیمان کردم»

نظرتان در مورد «هـدهـد» چیست؟

چگونه می شود با نگرشی مدرن به نقشی تازه از  هـدهـد در ادبیات معاصر رسید؟ 

آزاده حسینی