■  علی کیان

موج دوم کروناویروس در حالی آغاز شد که پیش بینی ها مبنی بر این بود که گرمای تابستان می تواند این ویروس منحوس را کنترل نموده و اوضاع بحرانی ناشی از این بیماری را در حالت بدبینانه در وضعیت زرد حفظ نماید.  تحلیل گران اجتماعی و دست اندرکاران مسائل بهداشتی مشکل را در تعطیلات پی در پی ماه گذشته و مسافرت ها و تجمعات ناشی از برپایی مراسمات عزا و جشن های عروسی دانسته و تمامی تقصیرات را به گردن مردم انداختند و عملکرد ضعیف برخی از مسئولین را نادیده گرفتند که این باور، بار پذیرش مسئولیت را از دوش دولت تا حد زیادی برداشته و این چیزی نیست جز عذر بدتر از گناه. البته اگر منصفانه تر به قضیه نگاه کنیم و حقیقت امر را از زاویه دیگری بررسی نماییم، خواهیم دید که همیشه و در همه حال انگشت اشاره در نهایت به طرف مردم بوده و دیواری کوتاه تر از آنان یافت نشده است . محدود کردن و رعایت فاصله اجتماعی و پروتکل های بهداشتی و  قرنطینه اگر چه میتواند تا حد زیادی کارساز باشد، اما چاره کار نیست. فشار اقتصادی شدیدی که به اقشار ضعیف (از قبیل کارگران روز مزد و کسبه مراکز پر تردد و پر تجمع و در معرض خطر) وارد میاید قابل جبران نبوده و متاسفانه دولت تمهیدات مثبت و قابل قبولی در خصوص این قشر آسیب پذیر نیاندیشیده و تنها با صدور اطلاعیه های پی در پی و هشدارهای بهداشتی و تذکرات یک جانبه در چند روز گذشته اقدام به پلمپ واحدهای صنفی نموده و عرصه فعالیت های اقتصادی و امرار و معاش را بر اصناف تنگ تر و تنگ تر نموده است. مسئولین امر میبایست در راستای این محدودیت های اجتماعی و اقتصادی با ایجاد تسهیلات ویژه و تمهیدات موثر از اصناف آسیب پذیر حمایت های لازم را نموده و فشارهای اقتصادی ناشی از این اوضاع نابسامان را کاهش دهند. به امید روزی که ریشه این ویروس منحوس از کشور عزیزمان ایران کنده شده و آرامش به مردم برگردد ...

■  فعال اجتماعی