در آخر پیرامون آموزش و پرورش در ایران نیز باید گفت که خارج از بررسی های علمی که نشان از افزایش قابل توجه نرخ سواد در پس اجرای آموزش همگانی در کشور دارد ؛ بررسی های تجربی نیز اهمیت و ضرورت آموزش رایگان و همگانی را تایید می کند . سال هاست که معلمان ایرانی از ناتوانی بسیاری از خانواده ها حتی در تهیه کتاب های ارزان قیمت درسی می گویند که نشان می دهد در صورت هرگونه اعمال شهریه یا هزینه درسی برای تحصیل ، ممکن است بخش زیادی از کودکان و نوجوانان از تحصیل باز بمانند . لذا آموزش همگانی و رایگان و در عین حال اجباری برای بهبود هرچه بهتر کشورمان از نظر سواد آموزی و آگاهی و پیشرفت ضرورت دارد . همچنین شرکت تمام بخش های جامعه مدنی و امکانات و تسهیلات دولتی جهت پیشبرد برنامه ریزی های متخصصین آموزش و پرورش الزامی است .  مطابق اصل  30قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران « دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد» همچنین در بند اول اصل 43 آمده است « آموزش و پرورش در کنار خوراک و مسکن و بهداشت و درمان و پوشاک از جمله نیاز های اساسی ملت است و دولت میباید برای همه انرا تامین کند».«در ایران شکل بارز مشارکت بخش خصوصی در آموزش و پرورش ، مدارس غیر انتفاعی میباشد که از سال 67 بطور قانونی شروع به کار کرده اند . با این حال این رقم در ایران امروز کمتر از 9 درصد می باشد .  یکی از دلایل اصلی وجود مدارس غیر دولتی، کاهش بارمالی آموزش و پرورش و افزایش کیفیت آموزش دولتی در نتیجه برگشت بودجه ناشی از ورود  دانش آموزان مدارس دولتی به مدارس غیر دولتی بود. با این وجود شواهدی دال بر بهبود کیفیت مدارس دولتی ناشی از برگشت این بودجه اضافی وجود ندارد در مقابل آنچه که مشهود است وجود چالش هایی چون مدارس تخریبی، مدارس غیر مستحکم، مدارس دوشیفته که سابقا هم در آموزش و پرورش وجود داشتند .دلیل ترغیب دولت به خصوصی سازی را شاید بتوان فقط در کاهش بودجه های آموزشی جستجوکرد . کیفیت و بهبود یادگیری و رشد اجتماعی کردن دانش اموزان و چندین خصیصه دیگر در مورد خصوصی سازی مدارس در ایران نادیده گرفته شده است . امروزه دولت های کشور های سرمایه داری نیز گونه های دیگری از خصوصی سازی در پیش گرفته اند که بهتر است از آن ها الگو گرفت.

.

■ دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی