رشید نافعی -وقتی کسی را از دست می‌دهیم تازه به ذهنمان فشاری میآید که چه گران‌بها را از دست می‌دهیم. اگر در این زندگی کنونی بشر احساس انرژی ها ی  لذت‌بخش را کم کنید حساب کنید چه خواهد ماند؟!و حالا فکر کنید در زمانهایی از اوج جوانی و دیوانه  از لبریزی خوشیهایمان  کسانی بودند با هنر و انرژی هایشان به ما زندگی و انرژی میدادند اگر از دستشان دهیم چه حسی به آدم دست میدهد؟!

اخیرا کسانی را از دست دادیم گرچه از مکنت دنیا نصیب شان آن چنان نبود ولی چه قدر از احساس و انرژی های معنوی سرشار بودند که در دورانی از زندگی ما را با همین نیروها و انرژی های هنری شأن ؛ طراوت و زندگی سر خوشانه را به ما تزریق می کردند. پس انصاف نیست حق سپاس به جا نیاوریم و یادی از آنها نکنیم.بایجی : مدرک؛ تویلی؛ دوردی اوسسا؛ ووو اسامی اگر خواستم زیاد خواهد شد ولی با اسمی که زیر خواهم آورد به تعدادمشت گره کرده بسنده میکنم

بله امروز صحرای هنر موسیقی و دوتارش در فقدان یکی از فرزندانش که به نوبه خود مصداق ضرب‌المثلی شده بود که میگوید: شاگئرد خالیپادان اوزماسا هونار یئترمئش..منظور خالیفا رحیم خیوه لی شاگرد اول و ارشد خالیفا دوردی طریک است که در آستان تلمذ هنراستادش؛ خودش یک پا استاد شده بود .ایشان ویژگی منحصر به فردش عاشق جوان پروری در هنر دوار تورکمن بودند که چندین دفعه  شاهد بودم که هم خودم و هم بعضی از جوانها که علاقمند و دستی بر آتش دوتار داشتند را اجازه میداد دوتار کوک کنند و در کنارش همنوازی( سازاندارلیق) بکنند.

امروز بیمارستان آل جلیل این خالیفا را برای دنیایی دیگر ترخیصش کرد. ولی قبل از کار ترخیص بیرون یک نفر به انتظار جسد پدر و استادش نشسته بود. یواشکی سلام کردم و گفتم: مانی آغا سلام و الله قووات برسین. .سرش را بالا انداخت انگار از فرط گریه چشمهایش قرمز شده بود و انگار دونفر را یکجا از دست داده باشند.هم پدر هم استاد. خدا قوتی گفتم و گفتم مرا شناختید؟ مکث میکرد انگار مغزش خسته بود و نای فکر کردن داشت.. خودم رو معرفی کردم  و به یادش آوردم که خالیفا در منزلتان به همراه شما چه قدر زحمت می‌کشیدند تا پرده وشلپه های آهنگ خایرانی من از دوردی اوسسا سوقی را  برایم یاد دهند..سری تکان داد و  در جواب دعای من و خلیل آل جلیل که برای کمک احتمالی برای رتق و فتق امور ترخیص در کنارم آمده بودند؛ تشکر میکرد...

به هر حال به امید اینکه این فرزند و شاگردش پرچم پدرش را در اردوگاه هنر و موسیقی صحرایش بر افراشته نگه دارند از وی جدا شدیم!

روحتان شاد باد!  ای کسانی که گرچه از مال دنیا بهره چندانی نداشتید ولی به قدرت هنرتان گرمای درون و انرژی به مردم میبخشیدید  پس ما هم به مدد این نیروی حیات بخش شما دوتار را کوک میکنیم و به یاد شما میخوانیم و میگوییم ؛خایرانی من!       

 نویسنده