نمیشه گفت از وجودت توی این جهان بی کران خوشحالم؛ ولی خیلی ناراحت هم نیستم از وجودت. از وقتی که اومدی منابع طبیعی رنگ به خود گرفتندو حیوانات بی پناه با آزادگی کامل در جنگل ها برای خودشان قدم می زنند، و ترس از حمله ی انسان هارا ندارند. اما تو باعث شدی که خانواده ها داغ دار بشن و درد نبود عزیزشون رو بکشند. ولی در ایامی که تو در زندگی همه مان هستی و معلوم هم نیست که تا کی میخواهی بمانی همه ما انسان ها یاد گرفتیم که به یکدیگر عشق بورزیم، مهر بورزیم چرا که ممکن است تو همه مارا بگیری، و اگر هم نگیری تو باعث میشوی که ما هرگز نتوانیم با خیالی آسوده هم دیگر را ببینیمیا هم دیگر را در آغوش بگیریم.

کرونا تو میتونستی طور دیگه ایی با این جهان رفتار کنی  میتونستی خوب باشی،  میتونستی ویروسی باشی که شادی رو به جهان میده، میتونستی ویروسی باشی که جهان رنگ شادی به خودش بگیره.

تو حتیباعث شدی همه از تحصیل هم عقب بیفتند. تو یک ویروسی و هیچ گاه نحوه ی آنلاین درس خواندن، آنلاین کار کردن را متوجه نمیشوی. اگر میخواهی بمانی و همینطور بد باشی؛ برو! برو که هیچ کس تورا نمیخواهد. ولی اگر ممکن است بمانی و لبخند بر لب همگان بیاری بمان و تا ابد و یک روز از این جهان هرگز نرو !