■  دکترسعید یلقی

با دیدن تیتر اول تحت عنوان میگوی گلستان در انتظار بازار جهانی بار دیگر به یاد مشکلاتی افتادم که هم اکنون و حتی در مسیر توسعه آتی این صنعت گریبانگیر آن خواهد بود . تولید پارسال بدلیل بروز ویروس لکه سفید ۲۰درصد تحقق یافت و در سال جاری نیز بدلیل ترس از بیماری و عدم استقبال سرمایه گزاران ۴۱۰تن تولید شد که همه صورت مسئله هست و قبول و اما همانگونه در یادداشتهای قبلی نیز عنوان گردید اگر بخواهیم صنعت میگو  در استان را به  سطح پایداری و همچنین آوازه و شهرت جهانی برسانیم باید تامین بچه میگو در استان در مقیاس تجاری نهادینه گردد،در غیر اینصورت با فرض تامین و انتقال این نهاده اساسی و کلیدی از استانهای جنوبی صورت بگیرد بدون تردید این اقدام همواره در معرض خطر انتقال بیماری و همچنین متاثر از سیاستهای درون استانی و معادله عرضه و تقاضای مبداء خواهد بود کماینکه در سالیان اخیر شاهد آن بودیم.بنابرین بنظر بنده میزان محصول قابل صادرات با کسر میزان شمش داخلی در خوشبینانه ترین شرایط بیش از سیصد تن نخواهد بود که در مقیاسهای ملی و بین المللی عدد قابل توجهی نخواهد بود .لذا ضرورت دارد سازمان شیلات ایران تمامی هم و غم خود را معطوف مشکل کلیدی صدرالااشاره نماید که حل آن در توسعه پایدار این صنعت نقش بی بدیلی را دارد وگرنه صحبت از بازار جهانی در اولویت نخواهد بود .توسعه و ترویج فرهنگ آبزی مصرفی بویژه مصرف میگوی پرورشی در شرایطی که به هر دلیل صادرات ممکن و میسور نگردد بتوان بازار داخل جایگزین  بازارهای خارجی گردد.