حکومت مدرن ، بدون گروه بندی های سیاسی که در قالب احزاب و انجمن های سیاسی ، و جامعه ای با شکل بندی های اجتماعی متمایز شده ، قوام و پایدار نمی ماند .  در واقع حکومت مردمی نهادینه شده ، شفاف ، کارآ و پاسخگو ، با احزاب فعال و جناح ها و گروه بندی های  سیاسی که واجد همین ویژگی ها باشد ، ارتباطی مستقیم دارد . لذا اگر  هرحکومت و نظام سیاسی ، داعیه این ویژگی ها را داشته باشد ، در پی حمایت و تقویت احزاب سیاسی و نهادها و تشکیلات مدنی باشد . احزاب منفعل شده، و با اهداف مبهم و موضع گیری های آشفته در مواقع بحرانی و خیزش های مردمی ، نمی توانند راهگشای حل مشکلات سیاسی ، اجتماعی و مالاً اقتصادی و معیشتی اقشار مردمی حامی خود باشند . احزاب باید برنامه ها و اولویت های منطبق بااستانداردهای توسعه سیاسی خود را، بصورت مدون به جامعه عرضه نمایند، تا مورد قضاوت صاحب نظران و اقشار تحصیل کرده جامعه قرار گرفته، و نقد و بررسی گردد . تعادل ساختاری میان قدرت اجتماعی - ناشی از همین احزاب سیاسی ، تشکل ها و نهادهای مدنی مستقل از حکومت - با قدرت سیاسی - ناشی از نهادهای حکومتی - زمانی برقرار خواهد شد که ، با تشکیل و حمایت از احزاب سیاسی و تشکل ها و نهادهای مدنی منبعث از بطن جامعه ، روز به روز با بهره مندی از سرمایه اجتماعی و شایستگان فرهیخته جامعه ، بیش از پیش فربه تر و نهادینه تر شود . امیدها را زنده باید داشت ، در سرای نومیدی ها و تاریکی ها . چرا که پرنده امیدوار ، روزی ، روزگاری ، به کعبه آمال و آرزوهای خود خواهد رسید . و چه بسا، بنا به ضرب المثلی ترکمنی : " امیدلی قوش ، کعبا (کعبه ) یتمش . "تظاهر به ستیز با نظام سیاسی و یا جناح ها و احزاب سیاسی ناکارآمد ، بسان حال کسی می ماند که آیینه را تیره و تار می یابد ، ولی به جای زدودن زنگار و تیرگیهای آیینه ، سودای شکستن آن را دارد . اینان در بحبوحه بحرانهای اجتماعی و ....و ناکارامدی احزاب سیاسی ، بدون این که نقشه و هدفی داشته باشند ، بدنبال شکافتن سقف و درانداختن طرحی نو اند . ولی چون زیرساخت یا زمینه اجتماعی طرح نو را، نمی توانند با برنامه و پلان مشخصی عرضه دارند ، نه تنها به تکامل اجتماعی، و نیروها و احزاب سیاسی کم رمق موجود، کمکی نمی کنند ، بلکه باعث انحراف، و به انفعال کشانیدن نیروهای بسا کسان ، از راههای سنجیده و نتیجه بخش اجتماعی ،- در قالب ایجاد و تحکیم احزاب سیاسی مستقل و نهادهای مدنی - گشته ، و ناخواسته، آب را در آسیاب آنانی که طالبشان نیز نیستند ریخته ، و راه تحقق جامعه مدنی و دموکراسی مشارکتی را بسته تر می نمایانند .