برای درست و زیبا نوشتن باید زیاد خواند و نوشت. ازاین‌پس در این ستون برخی از نکته‌های کلیدی برای درست نوشتن را خواهید خواند. یکی از اشتباه‌های رایج هنگام نوشتن، روشن و گویا ننوشتن جمله هاست. به طوری که از آن دو یا چند برداشت می شود کرد. مثلاً در جمله « من شش خاله و دایی دارم.» مشخص نیست مقصود نویسنده این است که شش خاله و شش دایی دارد. یا تعداد خاله‌ها و دایی‌ها روی هم شش نفر است. یا در جمله «زهرا دوست بیست و دوساله من است.» نمی‌توان فهمید مقصود گوینده یا نویسنده این است که زهرا بیست و دوساله است یا بیست و دو سال است که با زهرا دوست است. همین طور جمله ای مثل « دزدی کودکان از فروشگاه‌ها افزایش یافت.» می تواند دو معنی متفاوت داشته باشد.

الف) کودکان را از فروشگاه‌ها می‌دزدند.

ب) کودکان از فروشگاه‌ها دزدی می‌کنند.

مورد دیگری که هنگام نوشتن باید به آن توجه داشت پرهیز از کاربرد واژه‌های زاید و بی‌نقش است. به این واژه‌های زاید «حشو» می‌گویند. نمونه‌هایی از حشوهای پرکاربرد در زبان فارسی عبارتند از: سال عام‌الفیل-شب لیلةالقدر -فرشته ملک‌الموت-نیم‌رخ صورت-سوابق گذشته-بازنویسی دوباره-مسلح به سلاح-سقوط به پایین-متعهد شدن با هم و… با کمی دقت متوجه می شویم که عام‌الفیل یعنی سال فیل و کلمه سال اضافه است. لیلةالقدر یعنی شب قدر، ملک‌الموت یعنی فرشته موت، نیم‌رخ یعنی نصف صورت، سوابق یعنی گذشته‌ها، بازنویسی یعنی دوباره نویسی، مسلح کسی است که سلاح دارد، سقوط فقط رو به پایین اتفاق می‌افتد و متحد شدن همان باهم یکی شدن است.

 پس کلمات لیل، فرشته، صورت، گذشته، دوباره، به سلاح، به پایین، و با هم اضافه هستند. حشوهای رایج در گفتار و نوشتار روزمره ما بسیار زیادند. حتماً شما هم با کمی دقت می‌توانید نمونه‌ هایی از آن را در اطرافتان بیابید.