■ نسترن رئوفی

می دانیم که هرکودکی با خصوصیات خاص به دنیا می  آید بعضی کودکان خیلی پرتحرک واجتماعی وبعضی آرام وخجالتی اند. بعضی پرورششان ازکودکی تا نوجوانی راحت تروبعضی سخت ترهست. یک پدرومادر آرام وملایم تمایل دارند پسربچه ای با طبیعت حساس وملایم داشته باشند، تااینکه پسری تخس وپرخاشگر را پرورش دهند.برعکس والدینی دیگر ازپسربچه ای شیطان وپرجنب وجوش لذت می برندوازاینکه بچه شان ساکت وآرام باشد، دلخورمی شوند. مانمی توانیم بچه ای رابه دلخواه خودسفارش بدهیم.در نتیجه پدرومادرها ممکن است توقعات غیرمنطقی ازفرزند خودداشته باشند،در حالی که باید فرزندمان رابا خصوصیات ذاتیاش بپذیریم. این روزها کتابی می خوانم از دکتر بنیامین اسپاک، با عنوان «تغذیه و تربیت کودک» که پیشنهاد می کنم والدین گرامی مطالعه کنند. پدرومادرها خودکتابی برای فرزند هستند. بله ما پدرومادرها همانند ظرف آبیهستیم. وفرزندمان لیوان خالی که توسط ما پرمیشود. پدرو مادرها هرطوری رفتار کنند، فرزند همان را الگو می گیرد. «اگر پدر ومادراحترام گذاشتن فرزند نسبت به خود را می پسندند، ابتدا باید به فرزند خود واقوام ودوستان احترام بگذارند.واگردوست دارند فرزندشان به کتاب خواندن ومطالعه علاقمند شود، باید خود پدرومادرساعتی درروز به مطالعه بپردازند. اگربه همسایه دوست واقوام بلند ورسا سلام کنند، کودک نیز همین رفتار را الگو قرار می دهد». راستگویی،مهربانی، عشق و دوست داشتن را ازرفتارپدرومادرمی آموزد. نکته مهمی که باید به کودک آموزش داد، مثبت نگری در مورد برخی رویدادهای زندگی است. اگر چه اجتماع نقش مهمی ایفا می کند، اما تربیت فرزند در اجتماع از مسائل کوچکی شروع می شود که در رفتار و تعامل دوران کودکی شکل می گیرد. اینکه والدین فضای صمیمی ودوست داشتنی را در خانه به وجود بیاورند و از این قبیل رفتارها. مهم است که بدانیم آداب ومعاشرت نباید به کودک دیکته شود، بلکه بایدبا آن زندگی کرد.