جبهه های سیاسی دوگانه کشور در هر انتخاباتی بروز و ظهور پیدا کرده ، برنده و بازنده میشوند ، جبهه برنده شروع به پاکسازی و حذف جبهه مقابل میکند و جبهه بازنده شروع به تخریب درون ساختاری و تخریب و نقد مخرب جبهه برنده. این روندی است که هر دوره در تمام انتخاباتهای کشور رخ میدهد. جالب اینجاست که ما این جبهه ها را حزب میخوانیم ، حزب اصلاح طلب ، حزب اصولگرا ، یا جریان میخوانیمشان . اما ایا این تسمیه صحبح است؟؟ مسلما هیچکدام از این دو  را نمیتوان جریان نامید. ویژگی جریان ، جاری بودن و پیش رونده بودن است ، اما هم اصلاح طلبان و هم اصولگرایان به تایید خودشان نه تنها پیشرفتی در این سالها نداشتند ، بلکه حتی امروز ارزویشان بازگشت به نقطه صفر است ، یعنی نقطه اغاز جریان انقلاب اسلامی. اما ایا میتواینم این ها را حزب بنامیم؟! هر حزبی ، یک مانیفست ، نظامنانه ، مرامنامه ، ساختاری واصح و شفاف ، مواضعی دقیق و به روز و مشخص و علنی ، سیاست های مشخص دارد  و برنامه ای کاملا دقیق و ریز  که از کلی ترین امور تا جزیی ترین امور مربوط به جامعه را باید پوشش دهد. اصلاح طلبان و اصولگرایان اما هدفشان تنها پیروزی در انتخابات است و اوج دغدغه شان به انتخابات ختم میشود. همین روند تکراری در حاکمیت کشور ، باعث دلزدگی مردم از سیاست و حاکمیت و بی اعتمادی انها به جبهه ها و جریانهای سیاسی شده است. تحزب ، اصلاح ساختار احزاب ، اصل■ مدیر عامل انجمن گلبانگ توسعهاح ساختار حاکمیتی و حرکت به سمت تحزب میتواند گره گشای کشور باشد.■  مدیر عامل انجمن گلبانگ توسعه