بهترین دوست
یادداشت |
■ محمد رضا ایزد
بهترین دوست و غمخوار و دلسوز انسان کیست؟ انسان ها دوست میشوند و گاهی هم غمخوار میشوند اما دوستی شان دوام ندارد، ماندگار و ابدی نیست. انسان ها چون نیازمندند نمی توانند دوست و دلسوز واقعی باشند. آدم زیرک و باهوش باید دنبال دوستی برود که دوستی اش ابدی و ازلی باشد نه اینکه با کوچکترین مسئله ترکش کند. کافی است به انسانی بگویید بالای چشمت ابروست. اینهمه طلاق برای چیست؟ این همه خانواده های لرزان و سست که حفظ ظاهر می کنند، برای چیست؟ برای همین است که هر یک دنبال دوست و رفیقی هستند که واقعاً از ته دل دوستشان داشته باشد ولی ندارد چون خود او، چنین دوستی ای را در حق دوستش روا نمی دارد. اما دوستی خدا ماندگار است. ماندنی است. محدود به زمان و مکان و حالت خاص نیست. او همراه ماست نه فقط در خانه یا در مسجد یا زمانی که می خوانیش، نه !، او همه جا با ماست هر جا که باشیم، خواه تنها در ته دره، خواه تنها در جنگل یا تنها در سلول انفرادی یا تنها در شهر و کشور غریب و .... همه جا با ماست هر جا که باشیم. تازه او که همه جا با ماست، مهربان است. رفیق است. ما را تنها در غم ها رها نمیکند. در ماتم ها ترک نمی کند. در مریضی ها بی خبر نیست و در کنارمان است مثل انسانها نیست که در کرونا از آدم فراری باشند. یک عمر زحمت کشیدید حرص و جوش خوردید تا بتوانید اسباب آرامش و آسایش آنها را فراهم کنید اما یک ویروس کرونا نادیده باعث میشود همه ازتو فرار کنند. پدر، مادر، خواهر، برادر، همسر، فرزند، همه و همه فرار می کنند، ترکت میکنند. روی تخت بیمارستان تنهایت می گذارند. کسی اشک های تو را پاک نمیکند. کسی ناله های تو را در دل شب نمی‌شنود. کسی به فکر تو نیست که در چه شرایطی رو به مرگ بر تخت بیمارستانی! و دلت به درد می آید که حال، بچه هایت که آن همه وقت گذاشتی برای شان، در خانه سر در گوشی، پیام ها را می خوانند و پیام می دهند و ....
اما خدا روی تخت بیمارستان هم با تو است. همراه تو است. همدم تو است. هم آغوش تو است با نهایت مهربانی و دلسوزی. خسته نمیشود از شنیدن ناله هایت. خسته نمیشود از همراه بودنت. در دوستی و مهربانی سنگ تمام می گذارد. تو میخوابی اما اونه. تو خسته می شوی اما او نه. تو گرسنه می شوی اما او نه. تو ناامید میشوی اما او نه. تو نیازمند میشوی اما او نه. تو غصه دار میشوی اما او نه. تو عصبانی میشوی اما او نه. تو خطا و معصیت می کنی اما اون نه. تو درمانده میشوی اما او نه، چرا؟، چون او خداست. چون خودش گفته که من مهربانم. خودش گفته رفیقتم. خودش گفته میبخشم. خودش به پیامبرش گفته به بندگانم بگو من هم بخشنده و هم مهربانم. خودش خواسته اینچنین خودش را به بندگانش بشناساند. بخشنده و مهربان نه قهار و انتقام گیرنده، نه کینه جو و خونریز، نه شمشیر و گرز بدست، نه عصبانی و تند مزاج، نه بهانه گیر و خشن، نه افراطی و حسود، نه بخیل و عنود. او بخشنده و مهربان و رئوف و با گذشت است. همچنین رفیق و دوستی کجا جز او پیدا می شود؟. این انسان است که خطا کار است. معصیت میکند. گناه میکند. ناسپاس است. عجول است. ظلوم است. کفور است. دندان لق است. ناشکر است. بدبین است. دروغگو است. تهمت زننده است. عیب‌جو است. سخن چین است. زناکار است. بهانه جو و بهانه گیر است. تنبل است. کم فروش و بدزبان و طعنه زننده است. حریص است. قاتل و خونریز است. مال اندوز و جاه طلب است و .... اما همین انسان را خدا که بهترین دوست است، می بخشد. آری میبخشد. تنها با توبه. راه بازگشت را باز نموده. اینطور نیست که بگوید چون خطا کردی و معصیت نمودی تو را به جهنمی می اندازم که هزار سال در آن دمیدن تا سرخ شود و هزار سال دمیدن تا آتش آن سیاه شود، هزار سال دمیدن تا .... یعنی چه؟! .
این خدا، آن خدای مهربان که گفته بخشنده و مهربان است، نیست. این خدا را به دروغ ساخته اند و دیگران برای ترساندن میگویند. اما آن خدا را، خودش وصف کرده. خودش به پیامبرش امر کرده که من را اینگونه به بندگانم معرفی کن، بخشنده و مهربان و تنها با گفتن توبه و عدم تکرار می بخشد نه اینکه بعضی ها را ببخشد و بعضی ها را نبخشد. سبک ها را ببخشد سنگین ها را نگه دارد برای روز مبادا تا انتقام سخت بگیرد، نه! . گفته همه را می بخشد. تو فقط توبه کن نمیگه باید برای جبران این خطاها شش سال روزه بگیری یا شبانه‌روز هزار رکعت نماز بخوانی یا کوه دماوند را باید جابه‌جا کنید!
هر چقدر گناه و معصیت کرده باشی فقط گفته توبه کن تا ببخشم همین. بهتر از این گذشت چه میخواهی؟. بهتر از این دوست کجا پیدا میکنی؟. بهتر از این لطف را چه کسی بهت میکنه؟. تازه در کنار توبه هم، دعای دیگران و سفارش دیگران را هم درباره ات می‌پذیرد دیگر چه بهتر از این؟. ببین اصلا خدا منتظره که کسی برات دعا کنه، سریع میپذیره. دنبال بهانه است تا دستت را بگیره. تا نجاتت بده. حتی اگر تو به زبانم هم نیاوری و در دلت نهی کردی، می پذیرد. حالا اگر کسی دیگه، خواه پیامبر است، خواه فرشتگانش درباره تو دعا کنند و از خدا بخواهی که تو را ببخشد، می بخشد. این ها زحمت تو را هم می کشند. دعا میکنند در حق تو، درباره خطا و لغزش تو. درباره گناه و معصیتی که انجام دادی. درباره گناهانی که فقط تو میدانی و خدا، خدا می پذیرد. دعای فرشتگان در حق تو که با خدا دوست شدی، اینه؛
ای پروردگار، علم و رحمت بی منتهایت همه عالم را فرا گرفته است.تو به لطف و کرم خود، گناه آنان که توبه کرده، راه رضای تو پیموده اند را ببخش و آنان را از عذاب دوزخ محفوظ بدار. خب از این دعای فرشتگان بهتر چه میخواهی؟. همه دستگاه خداوندی در کارند تا به دوستی ات با خدا ادامه دهی و نهایت لطف و مهر و عطوفت و مهربانی رو در حقت اعمال می کند و هر سفارش و دعایی را می پذیرد تا دست تو را بگیرد و نجاتت دهد. نابخردی و احمقانه است که جواب این همه محبت او را ندهی و ناسپاسی کنی و زبان به شکر نرانی و اینقدر خیره سر باشی که خودت از خدا به عنوان یک دوست درخواست بخشش نکنی. درخواست عفو نکنی. منو ببخش نگویی. خدایی که به عنوان دوست نزد تو تمام وقت است و دوست دارد با هم به جنگل بروید به کوه بروید به مسافرت بروید به مهمانی بروید به رستوران بروید به عروسی بروید و همه جا که دوست داری بیاد. چرا قدردان نباشی؟! ، اگر نباشی، اگر نکنی، اگر نری، آن وقت بین تو و او جدایی می‌افتد. او هست همه جا و همه زمان ها، اما تو از او جدا میشی. نگذار این جدایی که تمام ضرر برای توست اتفاق بیفتد. آن که ضرر میکند تویی. تو نیازمند اویی. وگرنه تو باید دنبال روشنایی باشی، تو که تاریکی هستی. او نور هدایت است. هر جا باشد روشن می کند نه تو که منبع ظلمت و جهلی. او شنونده است هر چه که بگویی هر چه که بخواهی.او شنونده است. هر چه که بگویی، هر چه بخواهی، او پاسخگوست. از هر چیزی که بخواهی بپرسی حاضر است به سوالات تو پاسخ دهد و راه سعادت و نجات رو توضیح دهد. کدام دوست است که این چنین خودش را وقف تو کرده و هرچه بخواهی در اختیارت قرار می دهد با این که او به تو نیاز ندارد. این خدا دین را برای راحتی تو قرار داده و اگر می بینید دین برای تو مشقت و سختی داره بدان دین او نیست، دین دیگران است که به آن اضافه کرده‌اند. و گرنه دین خدا برای راحتی است. برای آسانی تو در زندگی است. و تو ای انسان ناسپاس، سعی کن شاکر نعمتهایش باشی و شکرانه اش را به جای آوری. آیا این درخواست زیاد و سختی است؟. اگر بر او توجه کنی و او را دوست خود بگیری و تنها از او که ماندگار و ماندنی و واقعی است، توکل نمایی قطعاً او هم دست تو را خواهد گرفت و به سعادت خواهد رسانید. اگر به یادش باشی به یادت هست. اگر نامش را ببری نامت را می برد. اگر کمکش کنی کمکت میکند. اگر ذره‌ای کار نیک کنی پاداش دو برابر میدهد. ای انسانِ در خسران، بدان بر خدا که باقی است نه فانی و زنده و پایدار و برقرار است، تکیه کن نه بر انسان و امور فانی. پس، اگر با خدا باشی پادشاه در دو عالم هستی وگرنه خسی هم نیستی و پشیزی هم ارزش نداری. بدان هیچِ هیچی! .
نویسنده وپژوهشگر