بخش عمده اقتصاد معیشتی روستائیان متکی و مبتنی بر پرورش دام گوشتی و شیری بویژه گاو و گوسفند است. گرچه از نگاه کارشناس متخصص تغذیه دام، چرای میدانی، از منظر تامین انرژی برای تولید گوشت و شیر صرفه اقتصادی ندارد، اما با این وجود، امروزه بقایای محصولات کشاورزی نظیر مزارع غلات، شالی و سویا بدلیل بالا رفتن بهای افزون نهادهای دامی تولیدی کارخانجات خوراک دام، مستقیما بسته بندی و روانه بازار فروش میشود و لذا دامداران سنتی این فرصت، عرصه و ممر را برای تامین بخشی از نیاز غذایی دام خویش از دست داده اند. سهم  و حجم بسیار بالای واردات در تامین نهاده های دامی و بالا بودن سرسام آور نرخ ارز و قیمت بسیار گزاف خوراک دام در بازار داخلی، دامداران سنتی روستا را همانند دامداران بزرگ مقیاس صنعتی، در تنگنای شدید قرار داده و بیم آن میرود در صورت استمرار روند گرانی، تنها دام خود را که دلیلی بر فعالیت روزانه، اشتغال و درآمد و از طرفی عاملی برای تامین نیاز خانواده به لبنیات دامی بوده را ناگزیر روانه بازار نماید و به قیمتی نازل به فروش برساند که پی آمد آن حاصلی جزء خسران مالی، بیکاری و فقر غذایی برای روستائیان نخواهد بود. لذا ضرورت دارد در شرایط فعلی دولت برای حفظ و حمایت از این فرصت شغلی، ممر درآمد و ارتزاق روستائیان، با تامین و تخصیص خوراک دام مشمول کمک دولتی فریادرس و حامی آنان باشد. در این ارتباط با معاون امور دام سازمان جهاد کشاورزی استان تماس گرفتم و درخصوص مراتب چگونگی برخورداری دامداران سنتی روستایی از خوراک کمک دولت جویا شدم که به شرح ذیل راهنمایی کردند:

الف)دامداران سنتی روستایی لیستی از ترکیب و تعداد دام تهیه و با تائید شورا و دهیاری طی نامه اداری به اداره جهاد کشاورزی شهرستان منعکس نمایند.

ب) اقدام بعدی شامل طی مراحل پلاک کوبی و شناسائی دام است که توسط تشکل فنی مورد تائید و تحت نظارت معاونت دام سازمان جهاد کشاورزی انجام میشود.

ج)پس از طی این مراحل، لیست دام مشمول دریافت خوراک به تعاونی دامداران شهرستان برای تخصیص سهمیه ارسال میگردد که هر روستا میتواند با هماهنگی و همکاری یکدیگر سهمیه خود را دریافت نمایند.

بنابرین انتظار است دامداران عزیز با همکاری دهیار و شورای اسلامی روستا نسبت به طی فرایند پلاک کوبی اقدام نمایند تا در لیست واجدین شرایط دریافت علوفه حمایتی قرار گیرند.

پیشنهادات: 

۱) بمنظور هم افزایی و حصول قیمت واقعی دام و بهای شیر و همچنین برخورداری از حمایت و کمک دولتی، دامداران روستایی نسبت به تشکیل تعاونی اقدام نمایند و یا این که تعاونی چند منظوره برای توسعه روستایی در قالب یک روستا و یا روستاهای تابعه یک دهستان میتواند با بنیه مالی قوی تر با مشارکت اعضای بیشتر، زمینه  تحول و پیشرفت منطقه روستایی را فراهم نماید.

۲) لزوم نظارت و بازرسی فرآیند توزیع نهاده ها بمنظور تضمین منافع ذینفعان نهایی که دامداران می باشند.

۳) اعمال سیستم توزیع الکترونیکی بمنظور شفافیت فرآیند توزیع.

بدون تردید در تسریع و تسهیل این فرآیند، اداره کل کار، تعاونی و  رفاه، بخشداران و دهیاران و اعضای شورای اسلامی سهم و نقش تاثیرگزاری خواهند داشت. نقش علما و فرهیختگان روستایی نیز برای ترغیب، توجیه، تشویق و افزایش نرخ مشارکت دامداران لازم و ضروری است.

نکته:چرایی و دلائل عدم موفقیت تشکلهای تعاونی علیرغم قدمت دیرینه این نهاد از یک طرف و ضرورت و نیاز مبرم به توسعه نهاد تعاونی از طرف دیگر، نیازمند آسیب شناسی بمنظور رفع موانع روند فراگیری تشکل های تعاونی است که در حیطه نهادهای دولتی ذیربط با بهره گیری از ظرفیت های مردمی  می باشد.

■ عضو هیات علمی دانشگاه