■ آزاده حسینی

سرو چمان من چرا

بخوانید با خاطره صدای استاد شجریان در گوش جانتان: «میل چمن/ میل چمن/ میل چمن نمی کند»؟ 

سرو: درخت همیشه سبز ایرانی که قد متناست و موزون یار به آن تشبیه می شود. هم در ادبیات جایگاهی ویژه دارد و هم در نقاشی ها. 

چمان: از مصدر چمیدن، به معنی خرامیدن و خرامان راه رافتن، با ناز، تکبر و عشوه راه رفتن.

پس سرو چمان، اشاره به یار قد بلند و یا بهتر بگوییم موزون و متناسبی است که با ناز و عشوه گام بر می دارد. 

سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند؟

همدم گل نمی شود؟ یاد سمن نمی کند؟

گـُـل: همانطور که قبلا اشاره کردیم در شعر حافظ، منظور گل سرخ است. و در غیر این صورت نام گل مورد نظر را می آورد، مانند نرگس، لاله، بنفشه یا در همین شعر که از گلی به نام سمن نام می برد. حالا گشتی در اینترنت بزنید و ادامه غزل را با صدای استاد شجریان بشنوید.

ادامه دارد. . .