بر اساس آمار گلستان نزدیک به هزار روستا دارد که رتبه ی دوم را در کشور برای گلستان رقم زده است. این آمار به مدیران و برنامه ریزان توسعه این پیام را میدهد که باید برای توسعه روستاها در همه ابعاد ان برنامه ریزی کرده باشند و بدانند روستاهای گلستان به لحاظ اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی به کدام سو می روند. مطلب بسیار پر اهمیتی که متاسفانه یا به آن توجه نشده است و یا چنانچه به آن توجهی شده باشد آن توجه آنقدر اندک بوده است که نتیجه ای نداشته باشد . به این خاطر باید برنامه ای دراز مدت برای روستاهای گلستان در نظر گرفت، برنامه ای که امروزه به آن آینده پژوهی می گویند. یکی از مخاطرات اساسی روستاها کوچک شدن زمینهای زراعتی است که معمولا بعد از هر نسل اتفاق می افتد و تاکنون نیز  اتفاق افتاده است. تصور کنید پدری پنج هکتار زمین به ارث گذاشته است در خوش بینانه ترین حالت این پنج هکتار در بین فرزندان او تقسیم بالسویه خواهد شد و چنانچه مثلا پنج فرزند نیز از او باقی مانده باشد به هر کدام  یک  هکتار می رسد.در این صورت اگر پدر خانواده می توانست با پنج هکتار اقتصاد خانوار را رتق و فتق نماید اما هیچیک از فرزندان او نمی توانند با یک هکتار زمین زندگی را سامان دهند . در اینگونه موارد که بسیار نیز معمول است بایدفکری اندیشید و از اتلاف منابع جلوگیری کرد. به نظر می اید راه حل های پدران ما برای گشودن گرههای زندگی فرزندانشان بکار نمی اید به این خاطر باید راه حل های حرفه ای تر مبتنی بر قرارداد را در پیش گرفت ، شاید یکی از در دسترسترین این راه حل ها راه اندازی و ساماندهی تعاونی های کشاورزی در هر روستا با حضور کشاورزان همان روستاست تا بدون تفکیک زمینها هم بتوانند بهره وری را ارتقا دهند و هم از اتلاف منابع جلوگیری نمایند. به هر روی باید آینده پزوهی بعنوان یک راهبرد در دستورکار روستاهای گلستان قرار گیرد و بر روی اینده تمرکز شود.