■ دکتر فائزه صلاحی

ما اینجا هستیم تا زندگی را با عشق خلق و جلال بخشیم. حضور آگاهانه ما در زمین می تواند به سیاره ما کمک کند تا تغییرات لازم را به راحتی انجام دهد. با کمک هم باید شرایطی را ایجاد کنیم که مردم زمین از زندگی ناخودآگاه مبتنی بر نادانی، مصرف بی حد و حصر و رنج به زندگی آگاهانه، مبتنی بر اتحاد مجدد با منبع عالی برای ایجاد روابط هماهنگ با خود واقعی خود، با یکدیگر، با طبیعت، با کل جهان برای ورود با هم به دنیای دیگری از ارتعاشات بالا  یک سیاره عشق و صلح را بوجود آوریم. همه ما در طول زندگی  برای شرکت در این انتقال آماده شده ایم. این سوال مطرح می شود: چگونه می توانیم به مادر زمین کمک کنیم تا به عنوان سیاره عشق و صلح تبدیل شود؟  ما نه تنها قرار نیست که بتوانیم خود را با شرایط جدید زندگی سازگار کنیم، بلکه می توانیم به منابع عشق و صلح تبدیل شویم، بنابراین با ارتعاشات بالای عشق همسو می شویم. برای اولین بار، سیاره ما واقعاً در دسترس عشق  قرار گرفته است. بسیاری از جنبش های بین المللی مبتنی بر همان عشق فلسفی و چشم اندازهای صلح و آرزوهای مشترک آن را ثابت می کنند.  باید تلاش کنیم تا شرایطی را برای کودکان و همه مردم زمین ایجاد کنیم تا توانایی بالقوه الهی خود را بیدار و تحقق بخشند و از رسالت خود در زمین آگاه شوند. طبیعت و جهان را با حضور و عشق فلسفی شفا دهند. بیایید این دنیا را به مکانی بهتر برای زندگی تبدیل کنیم! زندگی  در ذهن ما خیلی دور به نظر می رسد، احساس غم و اندوه حاکم بر اکثر ذهن های این جامعه است. ناامیدی، نارضایتی، افسردگی  در افراد وجود دارد. همه احساسات یکسانی دارند. همه در مقطعی از زندگی خود با این مسئله روبرو شده اند. اما، هنوز یک دلیل واضح کشف نشده است. هر آنچه آنها در مورد زندگی، دنیای اطراف و حتی در مورد خودشان می دانند فقط چیزهای ظاهری است و در واقع از چیزهای واقعی بی خبر هستند. زندگی برای همه ما یک رمز و راز است و سوال اصلی که به ذهن همه خطور می کند این است: "چرا این اتفاق فقط برای من می افتد؟ اتفاقات بد برای من رخ می دهد! "این چیزی است که هر شخصی را آزار می دهد و از این رو، هیچ کس راضی نیست. اما مسئله این است که چرا زندگی خیلی دور به نظر می رسد؟ باید بفهمیم نسبت به اتفاقات زندگی چه کنشی داریم قبول یا انتظار، این دو کلمه ای هستند که از لحاظ دستوری مردم را گیج می کنند. اما، مردم همچنین در استفاده از آنها در زندگی واقعی گیج می شوند. همه ما به طور کلی انتظار داریم. ما انتظار داریم دیگران مانند ما باشند. ما انتظار داریم آنها ما را درک کنند و وقتی در بعضی مواقع مردم رنگ واقعی خود را نشان می دهند یا وقتی آنها را درک می کنیم، می فهمیم که نباید چنین انتظاری را از آنها داشته باشیم. بنابراین، رویکرد باید این باشد که ما باید بپذیریم، افراد اطرافمان را همانگونه که هستند، بپذیریم. اتفاقات رخ داده را بدون توجه به خوب یا بد بودن آنها بپذیرید. ایرادات خود را بپذیرید. من می دانم که این مسئله مشکلی را حل نمی کند، اما شما با انرژی جدیدی برای رویارویی با جهان و مغز آشفته درون خود حرکت خواهید کرد. مورد بعدی که باید توصجه داشت عینک ادراک شماست.

همه ما این عینک ها را روی چشم خود داریم که به ما کمک می کند همه چیز را به روشی خاص ببینیم. از آنجا که همه ما در مورد آن مثال آگاهی داریم، "برداشت شما از بطری نیمه پر یا نیمه خالی است. هر برداشت مثبت یا برداشت منفی شما را به سمت شما سوق می دهد تا دنیای اطراف خود را از دید خود به گونه ای متفاوت از دیگران ببینید. بنابراین، ما می توانیم این را به گونه ای درک کنیم که "ما فقط آنچه را که می خواهیم ببینیم، می بینیم".بنابراین در زمان سختی، یا یک تغییر شدید در زندگی شما یا برخی از رویدادهایی که از نظر ذهنی یا عاطفی بر شما تأثیر می گذارد، با توجه به برداشت شما کنترل می شود. درک مثبت به شما کمک می کند تا حرکت کنید و درک منفی شما را پایین می آورد. بنابراین این انتخاب شماست که چگونه می خواهید خود را ببینید و قطعاً آن یکی خواهید شد! ترس از تغییرهم مسیله دیگری است. ترس ذهن ما را کنترل می کند. ترس از تغییر چیزی است که نمی توانیم آن را انکار کنیم. اکنون هرچه داریم، نمی خواهیم آن را از دست بدهیم. بنابراین ما طرح دستیابی به چیزهای بزرگ را کنار می گذاریم. ما حتی اگر رویای بزرگی داشته باشیم، برنامه های کوچکی می کشیم. اما ما نمی خواهیم آنچه را که داریم به خطر بیندازیم. با این وجود وقتی می بینیم افراد اطرافمان با استقامت مقاومت می کنند، افسرده می شویم. افرادی که قبلاً در یک سطح بودند اکنون یکسان نیستند. تفاوت در این است که کسی که در حال پیشرفت است ترس خود را فتح کرده و کسی که گیر کرده است، موفق نشده است. بنابراین، این موارد هر فردی را متفاوت می کند. همه آنها قابلیت های مختلفی دارند. بعضی از خوب ها الان خیلی خوب نیستند و ضعیف ترها هم اکنون قوی هستند. ایجاد تغییر در دست ماست. وقتی به خود دروغ نگوییم و روی نقص خود کار نکنیم، همه ناامیدی ها از خودمان و چیزهای اطرافمان ناپدید می شوند و تنها در این صورت است که این جهان دیگر هیچ شباهتی به جهنم نخواهد داشت و به مکانی زیبا تبدیل خواهد شد و یک مکان خوب است. امید است با احترام و حس نوع دوستی و احساس مسئولیت نسبت به انسانهای اطرافمان به طبیعت و احترام به حقوق یکدیگر یا هر موجود زنده ای در هستی خود جهانی بسازیم مملو از دوست داشتن جهانی برای زیستن و جهانی سرش از صلح