عوامل زمینه ساز فرار کودکان از منزل
یک پژوهشگر و مدرس روانشناسی بیان کرد: عدم داشتن احساس امنیت، قرار گرفتن در معرض فشارهای روحی و روانی، تاثیرپذیری از دوستان و غیبت پدران از مهمترین دلایل فرار کودکان از منزل است.سهیل رضایی، پژوهشگر و مدرس روانشناسی در گفتوگو با خبرگزاری آنا درباره علل فرار برخی کودکان و نوجوانان از منزل، گفت: فرار از خانه دلایل مختلفی دارد که مهمترین آن عدم احساس داشتن آینده روشن در کنار خانواده است. برخی کودکان و نوجوانان از وضعیت موجود در خانواده احساس مطلوبی ندارند و گمان میکنند اگر از منزل بگریزند میتوانند آینده خود را آنگونه که تمایل دارند بسازند.وی اعمال فشارهای روحی و روانی به کودکان و نوجوانان را از دیگر علل فرار کودکان از منزل دانست و افزود: برخی صحبتها و رفتارهای والدین جنبه تربیتی دارد اما کودکان و نوجوانان آن را فشار روحی و روانی تلقی میکنند و احساس نارضایتی میکنند. بنابراین به والدین توصیه میشود در نحوه رفتار، انتخاب کلام و ... خود تجدید نظر کنند و به گونهای باشند که کودکان باور کنند آنچه آنها میگویند به صلاح است. رضایی ادامه داد: اما متاسفانه برخی والدین دچار تفریط میشوند و کودکان را تحت فشار روحی و روانی قرار میدهند و به صورت مداوم آنها را مورد قضاوت قرار میدهند که این مساله هیچ گونه جنبه تربیتی ندارد و میتواند موجب اتمام صبر و تحمل کودک و تفکر در خصوص فرار از مرکز شود.
■ تاثیر روابط دوستان بر تفکر به فرار
این پژوهشگر و مدرس روانشناسی با بیان اینکه کودکان و نوجوانان از دوستان خود نیز بسیار تاثیر میپذیرند، خاطرنشان کرد: در برخی موارد ممکن است وقتی نوجوانی برای دوستان خود درباره شرایط زندگی، رفتار والدین و ... صحبت میکند، آنها ابراز کنند که اگر چنین شرایطی داشتند حتما از منزل فرار میکردند. اینگونه اظهار نظر اطرافیان ممکن است فرد را در فکر فرو برد و تصور کند که اگر فرار کند میتواند مشکلات را حل کند و به دوستانش اثبات کند که او نیز میتواند تصمیم درستی اتخاذ کند. وی افزود: به همین دلیل است که به والدین توصیه میشود در انتخاب دوست، میهمانیهای دوستان و ... فرزندانشان دقت و توجه لازم را داشته باشند.
■ غیبت پدران مهمترین علت فرار کودکان از منزل
رضایی یکی دیگر از علل مهم فرار کودکان از منزل را غیبت پدران دانست و یادآور شد: متاسفانه امروزه پدران بیشتر در خارج از منزل مشغول به کار هستند و کمتر وقت خود را با خانواده سپری میکنند. علاوه بر این در برخی خانوادهها پدر به دلایل مختلفی از جمله طلاق، مرگ و ... در جمع خانواده نیستند که این امر تاثیر بسیاری در شکلگیری شخصیت فرزندان دارد. یک پژوهشگر و مدرس روانشناسی یادآور شد: یکی از علل فرار از منزل کودکان و نوجوانان غیبت پدران است بنابراین توصیه میشود رابطه پدر و با فرزندان تقویت میشود. حضور پدر مقابله با سختی را به کودکان میآموزد و میتواند احساس داشتن یک پیشتبان خوب را به آنها القا کند.
■ ضرورت استقرار اقامتگاههای موقت برای کودکان فراری
وی با بیان اینکه در برخی کشورها اقامتگاههای موقتی برای فرار کودکان تدارک دیدهاند، گفت: در چنین کشورها آپارتمانهای کوچکی را آماده میکنند تا کودکان و نوجوانان هنگام فرار به آنجا پناه ببرند. زمانیکه کودکی به این اقامتگاهها پناه ببرد تیم روانشناس، آسیبشناس و ... به بررسی علت فرار میپردازند و تلاش میکنند با همکاری والدین مشکل را برطرف کنند اما متاسفانه در کشور ما نظام بازگرداندن کودک به منزل پلیسی است. رضایی یادآور شد: به دلیل اینکه در نظام پلیسی علت فرار رفع نمیشود، ممکن است کودک پس از مدتی مجدد اقدام به فرار کند.این یک پژوهشگر و مدرس روانشناسی با تاکید بر ضرورت استقرار پایگاههای موقت با مدیریت همه جانبه، بیان کرد: استقرار این پایگاهها نه تنها موجب رفع مشکلات میشود بلکه از بروز برخی آسیبهای اجتماعی که اینده کودکان را تهدید میکنند مانند تکدیگری، تجاوز و ... می رهاند.