■ مریم قرآنی

آیا خانه داری برای زنان شغل محسوب می شود ؟ چرا اغلب زنان  خانه دار  احساس عدم امنیت اقتصادی، ترس از کار افتادگی و سربار شدن در آینده دارند؟

زنان تمام تلاش خویش را صرف خانواده و آرامش و آسایش اعضای خانواده می کنند، اما اکثر قریب به اتفاق زنان خانه دار گمان می کنند  در مقایسه با زنان شاغل  استعدادهای ذاتی‏شان امکان بروز نداشته است.حال سوال این است که اصولا چرا خانه‏ داری شغل محسوب  نمی‏شود؟

چرا زنان خانه‏ دار جزو نیروهای فعال شمرده نمی‏ شوند؟ چرا باور عامه این است  که زنان خانه‏ دار بیکارند؟ چرا اکثرا  خانه‏ داری را شغلی  بیهوده می دانند  که کمتر مورد توجه  قرار می‏ گیرد؟  

گفته می شود در صورتی که خانه‏ داری به عنوان یک شغل پذیرفته شود و زنان خانه دار نیز شاغل محسوب شوند، رتبه ایران در شاخص‏ های توسعه انسانی تحوّل اساسی پیدا می کند.بر این اساس طرح بیمه ی زنان خانه دار که چند سالی کش و قوس و فراز و فرودهای بسیاری داشت و گردنه های صعب العبور بسیاری را طی کرد بالاخره به مرحله اجرا رسید و گفته شد خانم‌های خانه دار که بین ۱۸ تا ۵۰ سال سن دارند با مراجعه به سازمان تامین اجتماعی می‌توانند تقاضای بیمه کنند و سازمان تامین اجتماعی سه نوع بیمه به این افراد ارایه می دهد که شامل بازنشستگی، فوت و از کارافتادگی است. اگر زنان خانه دار بیمه شوند با توجه به شرایط سن و سابقه بازنشستگی می‌توانند حقوق بازنشستگی دریافت کنند. 

اتفاقی که موجب  ایجاد امنیت اقتصادی و اجتماعی برای زنان خانه دار فاقد شغل خواهد بود.به نظر می رسد یکی از مهم ترین دلایل زنان برای تمایل به کار خارج از خانه این است که اساسا خانه داری شغل تلقی نشده و در برخی از خانواده ها، اعضای خانواده به کار زن و مادر در خانه به دیده ی احترام نمی نگرند و قدردانی و همراهی و همکاری لازم را ندارند. و زنان ناگزیر بار سنگین  مسوولیت امور مربوط به خانه را به تنهایی به دوش می کشند.

تدوین قوانین حمایتی از زنان خانه دار، اتخاذ تدابیری که ضمن حفظ کیان خانواده و نقش زن به عنوان محور آن، زنان را به حقوق قانونی و طبیعی خود برساند و ایجاد شرایط مناسب برای استفاده مطلوب از توانایی ها و استعدادهای زنان به عنوان نیمی از جامعه انسانی نه تنها آرامش و تسکین خاطر زنان را موجب خواهد شد بلکه استحکام خانواده را در پی خواهد داشت.

مدیرمسوول