زمانی که دانشجوی سال دوم دانشگاه بودم، یک روز سر جلسه امتحان وقتی چشمم به سوال آخر افتاد، خنده‌ام گرفت؛ فکر کردم استاد حتماً قصد شوخی کردن داشته است.

چون سوال این بود:-نام زنی که محوطه دانشگاه را نظافت می‌کند چیست؟

من آن زن نظافتچی را بارها دیده بودم. زنی قدبلند، با موهای جوگندمی و حدوداً شصت ساله. اما نام او را از کجا باید می‌دانستم؟!

من برگه امتحانی خود را تحویل دادم و سوال آخر را بی‌جواب گذاشتم. درست قبل از آنکه از کلاس خارج شوم، دانشجویی از استاد سؤال کرد: آیا سوال آخر هم در بارم بندی نمرات محسوب می‌شود؟ استاد گفت: حتماً و ادامه داد: شما در حرفه خود با آدم‌های بسیاری ملاقات خواهید کرد. همه آن‌ها مهم هستند و شایسته توجه و ملاحظه شما می باشند. حتی اگر تنها کاری که می‌کنید لبخند زدن و سلام کردن به آن‌ها باشد. من این درس را هیچ‌گاه فراموش نکرده‌ام!