■  فاطمه سادات بنی فاطمی. 

پایه دوازدهم

هر انسانی برای پرواز بال هایی می خواهد به نرمی پر و به سختی آهن. هر انسان برای پرواز دلیلی هم دارد که باید سنگینی آهن و نوازش پر را تحمل کند. دلیل های مختلفی دارد که توضیح دادنش قد یک کتاب سواد می خواهد که من ندارم. اما دلیلی که روشن است این است که گاهی انسان  پاهایش خسته، دستانش بسته، قلبش شکسته و تحمل زمین برایش سخت می شود. حالا این انسان وابسته ترجیح می دهد که پرواز کند، رها باشد، از همه چیز جدا باشد و اوج بگیرد. در اینجا مسیر آسمان متفاوت است؛ هر فرد منحصر به خودش رها می شود و بال هایش تنها چیزی هستند که او را به آن طرف ابرها می برند. من در سیر تکامل یافتن مجبورم بال های مختلفی را انتخاب و امتحان کنم تا با آن روحم از زمین کنده شود و در آسمان سیاحت کند. ممکن است بالی مال من نباشد و مرا به اوج نرساند؛ من برمی گردم و بال جدیدی را امتحان می کنم. در این بین بالی را یافتم که روحم را از تنم جدا و وجودم را شرحه شرحه می کند، رهاتر از همیشه می شوم و به اوج می رسم. بال های من شعر است؛ وقتی مینویسم، ممکن است سنگینی اش دشوار باشد، اما نوازشش جبران می کند. به هر حال من پرواز می کنم. تصور کنیم شخصی عاشق شده؛ برای بیان احساساتش به چه پناه می برد؟ قطعا سراغ فرمول فیثاغورس و چگالی نمی رود. سراغ عهدنامه ترکمنچای و فصل پنجم زیست هم که نمی رود. بهترین راه چیست؟ پناه بردن به اشعار، حال که حلال مشکل اشعار عاشقانه و عارفانه است، پس باید برود سراغ حافظ و سعدی و مولانا. درست است که در این عصر در صورت نیاز با یک کلیک صفحه ایی از تمام اشعار دنیا را رو به رویمان داریم، اما بهتر است از قبل بیاموزیم راه و رسم زندگی و عاشقی را. برای آموختن هم بهترین راه خواندن است. شاید نخواهید عاشق شوید، پس می گویید نیازی به شعر خواندن ندارید؛ اما قول می دهم وقتی شعر بخوانید عاشق تک تک کلمات می شوید. از حافظ و دوستانش شروع می شود، تا می رسد به شاعران عصر حال.*انتظارم از خودم بیشتر است. دلم می خواهد شعرم به گونه ای باشد که ارزش نقد کردن داشته باشد. مسلما باعث شادی و افتخار است که شعرم چاپ شود، حتی اگر مخاطب کمی داشته باشم، بیشتر و خوبتر و بهتر می نویسم تا پشیمان شود آنکه نمی خواند.*در حالت عادی می شود گفت به اندازه ی غذای جسم روح هم باید تغذیه شود. اما برای یک فرد فعال و با انگیزه تغذیه روحش باید بیشتر از تغذیه جسمش باشد. می توان گفت ۷ وعده در روز حداقل کلمات یک صفحه بلعیده شود.