نویسنده کتاب اندرون جهان سوم پل هریسون که پنج سال متمادی برای بررسی عمومی و غیر دانشگاهی مشکلات کشورهای مختلف به یازده کشور سفر کرده است و در این کشورها بر روی توسعه و مشکلات توسعه متمرکز بوده است در نهایت میگوید ثروت واقعی هر کشوری مردم آن هستند و هدف اصلی آن است که محیطی فراهم شود تا آدمیان بتوانند با عمری طولانی،زندگی سالم و خلاقانه ای داشته باشند و سه شاخص را در این مساله پر اهمیت میداند او داشتن زندگی دراز و سالم که مقیاس آن امید به زندگی است ،بهره مندی از آموزش در حد دوره متوسطه و داشتن یک زندگی آبرومندانه که مقیاس آن قدرت خرید و در آمد است را ملاک حداقلی توسعه عنوان می کند  .هر چند او اذعان می کند این شاخص ها به هیچ وجه عیار و پیمانه ی کامل توسعه ی انسان نیست و باید به آن شاخص هایی هم چون مردم سالاری ،حقوق بشر و نابرابری ها را اضافه کرد ،اما سه شاخص اولیه برای انسان این قرن ملاک های ابتدایی در توسعه و ارتقا ی رندگی است که در حداقلی ترین شرایط باید برای شهروندان فراهم شود ،بنابر این در حداقلی ترین نگاه تامین زندگی شهروندان و ارامش  حق بدیهی آنهاست ،علاوه بر آن آموزش و تربیت انسانها نیز از شاخصهایی است که باید همواره مورد توجه قرار گیرد بدون تامین معیشت آبرومندانه و بدون تربیت نیروی انسانی اصولا جامعه نمی تواند بسوی رستگاری حرکت کند و نه تنها از شاخص های جهانی توسعه  دور می افتد بلکه بر اساس مبانی شرعی و اسلامی نیز  نمی توان توجیهی برای فقر و فقدان آموزش پیدا کرد .زیرا  سلامت ، زندگی و آموزش حق ابتدایی شهروندان است و باید به آنها اهتمام کرد.باید توجه داشت که آنگونه هریسون گفته است مردم و شهروندان یک جامعه هستند که حرف اول و آخر هر جامعه ای را می زنند ، همین تعبیر را روسو متفکر قرارداداجتماعی با عنوان "صدای مردم صدای خداست "  عنوان می کند و یاد آور می شود در نهایت آنکه باید رضایتشان جلب شود شهروندان هستند .درسهایی این چنین می تواند مارا از خواب سنگینی که دچار آن شده ایم بیدار کند .