■ با مسوولیت سردبیر

اولین شماره قرن جدید را در حالی منتشر می کنیم که به نظر میآید باید نگاهی هر چند مجمل به یک قرن گذشته بیندازیم ، 1300 برای ایرانیان با ناکامی های بزرگ شروع شده بود ، آخرین روزهای سلسله ی قاجار و تلاطم های بسیار دوران محمد علی شاه و ناتوانی احمد شاه و انقلاب عقیم مشروطه در سالهای پایانی قرن 12 همه وهمه موید آن بود که برای  ایرانیان وطن دوست و خیر خواه هیچ چیزبکام پیش نرفته است و آن چنان که علی اکبر دهخدا در صور اسرافیل خواسته بود محسود عدو به کام اصحاب نبوده است ،اتفاقا  سالهای 1300همه چیز به کام دشمن آغاز شده بود  و حیف که بعد از آن نیز همانگونه ادامه یافت ، به قدرت رسیدن پهلوی اول ، کشف نفت و جدالهای بی پایان و کودتای 28 مرداد و سقوط مصدق و حکمرانی پهلوی دوم و انقلاب اسلامی 57و در ادامه جنگ تحمیلی 8 ساله و تا امروز تلاطم های پیاپی تحریم و ... نشانگر آن است که ایرانیان در طول این سالها کمتر سالی بوده است که سر راحت به بالین گذاشته اند ،آنها همواره بین جنگ ها زندگی کرده اند گاهی جنگهای مفهومی شیخ فضل اله نوری و نایینی وروشنفکران و جدال درباره مفهوم آزادی و استقلال و مساوات و گاه در زد و خوردهای قدرتمندان با یکدیگر و کشاکش  شهروندان با دولتهای دیکتاتور، گاه نعره های مدرس در مجلس در برابر دیکتاتوری نظامی و گاه نطق مصدق در دادگاه لاهه و.. گاه نقدهای امام خمینی بر سر دیکتاتور ی پهلوی که سرنوشت هر ملتی دست خود اوست  ،  همه وهمه موید آن است که ایرانیان همواره بدنبال آرامشی بوده اند که استقلال و آزادی و مساوات و جمهوریت را برای آنها تضمین کند و به این خاطرگاه به دنبال این و گاه به دنبال آن رفته اند  ،اما گویا هنوز راه بسیاری در این مسیر تا رسیدن به آرامش دارند، مسیری سخت طولانی به اندازه درک خردمندان از پدیده های ناشناس و فهم تفاوت میان رعیت وفاصله آن تا شهروند آگاه ، بالغ و آزاد .راهی که باید گام به گام و قدم به قدم طی کرد و برای رسیدن به ساحل آرامش همچنان امیدوار بود .