نقش احزاب و تشکل های مدنی در انتخابات شوراهای شهر و روستا


یادداشت |

 

■  عظیم  قرنجیک 

انتخابات شوراهای شهر و روستا  و شور و شوق ناشی از شرکت صدها نفر داوطلب عضویت در شوراهای شهر و روستا، نشان از عطش آنان برای خدمت به شهر و روستای دیارشان است. ضمن احترام به همه کاندیداهای شورای شهر و روستا، بررسی سوابق و تکثر کاندیداها نشان از شرکت تعداد زیادی دارد که خود را شایسته اداره و کنترل مدیریت شهری دانسته  و در بسیاری موارد هم  واقعا این ادعا صحت داشته و دارد. افرادی در حوزه های تخصصی مختلف اعم از کارمند، معلم، پزشک، دانشجو، مهندسین معمار ساختمان شهرسازی و... که ضمن احترام به همه کاندیداها، باید گفت غیر از سوابق اجرایی و انتخابی گذشته برخی از نامزدها،  هیچ  سوابق عضویت در تشکل های  شناخته شده شناسنامه دار به عنوان پشتوانه تشکیلاتی منسجم و با برنامه عملی اطمینان بخش برای اداره امور شهری، در کارنامه شان ندارند.این نقیصه، ضرورت حضور احزاب و تشکل های صنفی و نهادهای مدنی را  در عرصه انتخابات شوراها  بمثابه پارلمان های محلی، دو چندان می کند. به این معنی که احزاب و تشکل ها، نقش بسزایی در شناسایی خواسته های به حق مردم  وگروه های مختلف صنفی اعم از کارمند، کارگر، دانشجویان، جوانان، معلمان، زنان و متخصصین و اصناف و... را داشته و از طریق نهادهای مدنی است که  این خواسته ها، تبدیل به برنامه و پروژه های عملیاتی می شوند. احزاب شناسنامه داری که با عقبه نهادهای مدنی تقویت شوند و درخواست مردم شهر و روستا را از طریق سازمان های مدنی، تبدیل به برنامه های مشخص و نهایتا به طرح های اساسی و تعداد زیادی پروژه های اجرایی و عملیاتی کنند و با اجرای آنها، بخشی از درخواست های شهروندان شهر سازمان یافته واجرایی شود، واقعاً خالی است.  در این صورت است که می توان انتظار داشت، افراد منتسب به احزاب شناسنامه دار، ملزم به اجرای تعهدات و شعارهای خود گردند. چرا که در دوره های بعد نیز نیازمند آرای مردم هستند و مکرراً در معرض محک آرای عمومی قرار می گیرند.  در انتخابات آتی شوراهای شهر و روستا، ممکن است ائتلافات های خلق الساعه زیادی شکل  گیرد که اصطلاحا کمافی السابق، شب انتخاباتی است. از این ائتلاف ها، فقط در ایّام منتهی به انتخابات در شهر اثری می توان یافت و اگر افرادی از این دست (بدون عقبه نهادهای مدنی و یا تشکل های صنفی) به شوراهای شهر نیز راه یابند، هیچ تعهدی نسبت به اجرای برنامه های مشخص و معلوم خود نخواهند داشت.

اگر این اشخاص بهترین خدمت را هم به شهروندان ارائه کنند، یا با تصمیمات خدای ناکرده غلط، موجبات تضرًر شهروندان را فراهم آوردند، هیچ کسی پاسخگو نخواهد بود. چرا که این ائتلاف ها، اساسا شکل حقوقی در قالب احزاب و یا انجمن های شناسنامه دار و ...را ندارند و به تبع، تعهدی هم به هیچکس نداشته و تنها بر مبنای تعهدات اخلاق فردی عمل می کنند. . علی ایحال نتیجه  اینکه، جای احزاب و تشکل های مدنی شناسنامه دار قوی با برنامه های مشخص و با برنامه و پروژه های معین برای اداره امور شهر خالی است. احزاب و تشکل هایی که برای اجرای برنامه های اعلام شده خود، مجبور باشند از بهترین متخصصان در اداره امور شهر استفاده کنند و سپس نسبت به اجرا یا عدم اجرای برنامه های خود، پاسخگو باشند و در خاتمه دوره شوراها، نسبت به برنامه های ارائه شده به مردم شهر گزارش ارائه کنند و تحقق یا علت عدم تحقق وعده ها و برنامه ها را عنوان کرده  و در ضمن، در این فرآیند امکان تربیت نیروهای متخصص و مجرب را برای اداره امور کشور فراهم کنند. در چنین بستر و فضایی، احزاب و تشکل ها و انجمن های مردم نهاد، نیازمند بهترین متخصصین و فارغ التحصیلان دانشگاه ها و متخصصین اجرایی هستند و انتخابات محلی مکانی برای شناسایی و تربیت نیروهای مجرب خواهد بود و این یعنی در رقابت احزاب، بیشترین نفع نیز به مردم می رسد. در انتخابات شوراها و نیز مجلس، در منطقه ما  آنچه که مایه تاسف است، جای خالی احزاب و تشکل ها و مجامع صنفی با شناسنامه و با عقبه مردمی سازماندهی شده و قوی است و این موجب سردرگمی مردم شهر در انتخاب کاندیداهای توانمند و پاسخگو می باشد. به امید روزی که کاندیداها، در انتخابات محلی و ملی، به پشتوانه و حمایت احزاب و تشکل های مدنی شناسنامه دار و با برنامه های مشخص، با هم رقابت کنند. 

فعال سیاسی ، فرهنگی