■ با مسوولیت سردبیر

متخصصان و فعالان زیست محیطی و امور آب این روزها بر وقوع خشکسالی در سال پیش رو و بر بحران آب در استان و کشور تاکید دارند. اغلب رودخانه های فصلی استان خشک شده اند و رودخانه های دایمی نیز یا فصلی شده اند و یا بسیار کم آب. دیگر حتی نیازی به هشدار و تاکید کارشناسان هم نیست. می توانیم به راحتی کمبود آب را احساس کنیم و اثرات و تبعات آن را به چشم ببینیم. اتفاق ناخوشایندی که درنتیجه برنامه ریزی نامناسب و سیاست های غلط مدیران وسوء مدیریت افتاده است و گریبان همه ما را خواهد گرفت. کار به جایی رسیده که حتی همچون سال های گذشته، دیگر بحران آب را به گردن خشکسالی و کاهش نزولات جوی نمی اندازند و همگان به این واقعیت تلخ معترفند که بحران آب در اثر غفلت و بی کفایتی و ندانم کاری مدیران بخصوص در سال های اخیر است. حالا اینکه چه کسانی مقصر بودند و چه بر سر این سرزمین سبز آوردند، مساله ای است که تنها باید در محکمه وجدان و در پیشگاه حضرت پروردگار پاسخگو باشند. اما امروزچاره ای نداریم جز اینکه هر چه زودتر با شناسایی ریشه های اصلی به فکر راهکارهای خروج از این بحران باشیم.

نابودی منابع با ارزش آبی در گلستان جدی است. ادامه ی برداشت از سفره های آب زیرزمینی در استان فاجعه بار خواهد بود. کنترل بهره برداری از منابع آبی و جلوگیری از بهره برداری از چاه های غیر مجاز در استان باید زیر نظر شورای حفاظت منابع آب استان به دقت رصد شود. کمیته ای متشکل از کارشناسان متخصص از سازمان جهادکشاورزی، هواشناسی، منابع طبیعی و آبخیزداری، حفاظت محیط زیست، صنعت، معدن و تجارت و دستگاه های مربوطه تشکیل شود که وظیفه ی آنها سیاست گذاری و برنامه ریزی و از همه مهم تر نظارت و اجرای سیاستها و برنامه ها در این حوزه باشد. شاید تا سال های پیش از این بازنگری در سیاست های مدیریت منابع آبی به عنوان راهکار در این خصوص پیشنهاد می شد که البته اگر جدی تلقی شده بود، امروز با این بحران دست به گریبان نبودیم. اما حالا دیگر نباید و نمی توانیم با آه و ناله و فغان به دنبال پیدا کردن مقصر و راهکارهایی باشیم که در درازمدت نتیجه بخش باشد. خطر بیخ گوش ماست همین نزدیکی.