■  رکسانا سادات حسینی. پایه ی یازدهمبا پیشرفت روز به روز علم و تکنولوژی و سرمایه گذاری کشورهای قدرتمند و سرمایه دار بر روی اپلیکشین های مختلف و مشهور از جمله اینستاگرام، تلگرام، واتسپ، یوتیوب، گوگل، کالاف دیوتی و ... و پدید آمدن بیماری هایی همچون کرونا، دیدارهای حضوری به طور گسترده ایی کاسته شده و بیشتر ارتباطات از طریق رسانه ها و فضای مجازی صورت می گیرد. استفاده از فضای مجازی هیچ اقتضای سنی ندارد و همه ی افراد دسترسی بسیار راحتی به اینترنت و رسانه ها دارند و همین امر باعث شده است که افراد از جمله نوجوانان با آسیب های اجتماعی بسیاری روبه رو شوند. از آنجایی که استفاده از فضای مجازی هیچ محدودیتی ندارد و حتی برای ارتباط گرفتن با افراد، میتواند شخصی در ایران - گرگان باشد و شخص دیگری در آمریکا-ال ای باشد. در واقع رسانه ها طوری به وجود آمده اند و چیده شدند که جهان را به شکل دهکده ایی کوچک برای ارتباط برقرار کردن تبدیل کنند.  و این ها آثار اجتماعی بسیار زیادی را بر روی نوجوانان گذاشته اند، ما می توانیم ببینیم بسیاری از نوجوانان به جای درس خواندن و به فکر ادامه تحصیل بودن؛ مشغول بازی کردن یا در یوتیوب مدام فیلم دیدن یا 24 ساعت در اکسپلور اینستاگرام دور زدن هستند و ممکن است به صورت مجازی با افرادی آشنا شوند که هیچ از هویت آنان نمی دانند. بسیار دیده شده است که مردی به نام اکبر با 40 سال سن خود را جای دختری به نام نازنین با 17 سال سن جایگذاری کرده است و تشخیص این ها از یکدیگر در فضای مجازی کار بسیار دشواری است و  به شکل های متفاوت از جوانان و نوجوان چه دخترها و چه پسران اخاذی شده است و من معتقدم که تنها راه مقابله با فضای اجتماعی و مجازی  از سمت والدین یا از سمت جامعه: محدود نکردن افراد است زیرا وقتی محدود شویم به چیز خاصی و از چیزهای دیگر دور بمانیم، تمام تلاشمان را می کنیم تا به سمت چیزی برویم که جامعه یا والدینمان میگویند نباید برویم. این از روی خودسری و غرور یا نداشتن ادب نیست؛ بلکه فقط از کنجکاوی برای دانستن چیزیست که جامعه محدودش کرده است و یا میتوان گفت جامعه نوجوانان را به چنین کاری تحریک می کند.