■ اسما نصیری پور. 16 ساله

گاهی اوقات در زندگی به انسان ‌هایی دریا مانند نیاز داریم. علاوه بر اینکه وجودشان در غم و سختی می‌تواند مُسکن خوبی باشد؛ صفات خوب دیگری هم دارند. یک انسان دریایی کاملا برای هر چیزی آماده است، از جنگ و جشن تا شکست و موفقیت. یک انسان دریایی در هر شرایطی خود را وفق می‌دهد؛ اگر آسمان که دوست همیشگی ‌اش است رنگین‌ کمانی از شادی بسازد، دریا موج‌ هایش را به رقصِ با باد و ماسه‌ ها تشویق می‌کند. اگر دل آسمانش گرفته باشد، دریا هم موج ‌های رقصانش را به دل خواب می‌سپارد تا در غم آسمان شریک باشد. اگر آسمان فریادی از جنس رعد و بزرگی برق سر دهد، دریا موج‌ های خفته را بیدار و به فریاد زدن همراه با آسمان دعوت می‌کند. اگر آسمان اشک بریزد؛ دریا خروشان ‌تر خواهد شد تا همدردی خود را نشان دهد. گاهی اوقات تا جایی که بتواند تلاش می‌کند با موج‌هایش تو را به ساحل نجات برساند. دریا همیشه مهربان است حتی اگر تو به او ظلم کنی و با ریختن کلماتی نادرست از جنس پلاسیک تن و بدنش را زخمی کنی! باز هم به تو کمک خواهد کرد. هر چند گاهی اوقات بعضی دریاها با وجود بیرونی آرام؛ درونی سیاه دارند به تیزی دندان‌ های کوسه و عجیب بودن بسیاری از ماهی‌های درونش. پس به دنبال انسانی باش که با رنگین‌ کمان زندگی‌ات شاد و با سیل و طوفانش غمگین شود. اگر در گناه و یا مشکلی غرق شدی حداقل تلاش کند و دستت را بگیرد. به دنبال انسانی باش که حتی اگر بر او بد کردی بخشنده و مهربان باشد، در هر شرایطی از گرفتن دستانت غافل نشود؛ اما حواست به انسان‌هایی هم باشد که ظاهرا خوب اما از درون خراب هستند که از آن ‌ها سودی به تو نخواهند رسید؛ مگر اینکه خوراک کوسه‌ های قلب‌سیاهشان شوی. امیدوارم انسان‌ های دریایی زندگی ‌ات درست مانند دریا روز به روز بیشتر و بیشتر و بیشتر شوند تا نه تنها دریا بلکه اقیانوسی از سعادت را برایت فراهم کنند.