من از خودم گذشته اَم، اَز آن منِ بدون تو 

نه آن مَنی که بی تو شد، اِلهه یِ جنون تو

گذشته اَم که در تَنم، بجوشی و تمام من

به اِعتبار بودنت، بِجوشد از درونِ تو

چه حالِ بی نَهایتی، تو در مَنی و هر رگم

هِزار شاخه می شود، به اِفتخارِ خون تو

پَس از گذشتن از خودم، از آن مَنی که بی تو بود

خودی بدونِ خود شدم، خَراب و سرنگونِ تو

مسیحِ بی صَلیبِ من، مرا دوباره زنده کن

که در بیاورم شبی، سَر از حَواریونِ تو

من آمدم که تا اَبَد، به پُشتوانه یِ دلم

بنایِ مُحکمی شوم، به سقفِ بی سُتون تو

گُذشتم از گُذشته اَت، گذشتم و پُلی زدم 

از آن منِ بدونِ تو، به مرز تا کُنونِ تو...

■  ریحانه دانش دوست

■  زهرا کیانی

ده دقیقه از هفت شب گذشته بود.

اما استاد دستور زبان، هنوز باقدرت توضیح می‌داد. 

در گیرودار کلنجار با خود، که دیگر طاقت نداشتم و می‌خواستم صفحه‌ی کلاس آنلاین را ببندم، کاملا ناگهانی دلم حلوا خواست!

کالری‌اش را در برنامه‌ی کرفس حساب کردم دیدم بــــله...هر قاشق حلوا به عبارتی، خیلی کالری دارد!

بعد گفتم چه کنم؟ که ایده‌ی کاچی به ذهنِ شکمو رسید.

کالری‌اش کمی از خیلی کمتر بود!

پس انتخابش کردم و به خودم قول دادم که زیاد نخورم.

کلاس تمام شد. پریدم آشپزخانه و جستجوی کوچکی در اینترنت کردم که کاچی چطور درست می‌شود.

نوشته بود: کاچی برای خانم‌هایی است که زایمان می‌کنند ولی اگر تو خیلی دلت می‌خواهد، اشکال ندارد درست کن!

یک خط درمیان توضیحات را خواندم و مواد را به اندازه‌ای که تشخیص می‌دادم درست است! اضافه کردم

به نظر من که برای اولین بار اگر آرد کمی گلوله گلوله شود فدای سر آشپز!

و اگر کاچی کمی بی‌مزه شد، بهتر! چون باعث می‌شود کمتر بخوری و کالری‌ات بالا نرود!

قائم آل علی مهدی موعود سلام

منجی عالم و باب کرم و جود سلام 

آرزو شد که ببینیم رخ تو مولا جان 

ماه بیدار شد و حسن تو بنمود سلام 

یوسف فاطمه تا کی به رهت بنشینیم 

همه دلتنگ تو، آرامش موعود، سلام 

 غنچه ی نرگسی و ماه تمام شعبان

روحم از غیبت کبرای تو فرسود سلام 

عجل آقا به ظهورک که بهار آمده است  

لاله رویید و بنفشه، گل موعود ،سلام 

ابر بارید و جهان خیس و تر از باران شد 

باغ در اینهمه نعمت به تو فرمود سلام 

قائم آل محمد، ولی الله کبیر   

بر گل حسن تو با نغمه ی داوود سلام 

■  گلی دیلم کتولی