وقتی سوالات و چرایی های آقای شهریاری، نماینده مردم زاهدان در مجلس را در دنیای آزاد و مجازی مشاهده نمودم که در ان داد گویه و چرایی مهمی را به رخ دست اندرکاران مملکت کشیده بودند.

سوال نماینده نامبرده:

 چرا چشم و گوشتان را بستید و توجه نمی کنید؟ کی می خواهید به خود بیایید؟ آیا آگاهانه و مغرضانه است یا برنامه ای دارید؟..

ولی این سوال و چرایی سوالاتی را برای ما ایجاد نموده است.

اساسا این سوال خطاب به کیست؟

آیا واقعا اراده ای برای حل مسایل پشت این سوال هست یا خیر؟

اگر خطاب به دولت باشد آیا احساس نمی‌گردد به تنهایی کاری از دست دولت ساخته نیست؟ پس نکند جنبه تبلیغات بازرگانی آرم انتخابات ۱۴۰۰ را به ذهن خوانندگانتان متبادر شود؟ احساس نمی‌گردد خود شما نمایندگان نیز در وضعیت به وجود آمده مسوول هستید؟آیا فکر نکردید قبل از این که این نامه را بنویسید شما نیز به عنوان دخیل در امر سیاست‌گذاری‌های کلان مملکت  در کنار دو قوه دیگر مقدمات و بسترهای تسهیل شرایط به وجود آمده را اعاده و تمهید شرایط نمایید؟

آیا در حوزه انتخابیه تان افرادی توانا و کاربلد را سراغ ندارید که احیانا به خاطر رد صلاحیت نتوانستند وارد مبادی تقنینی؛ تصمیم گیری و تصمیم سازی شوند؟  نخواهند گفت  این نماینده  اگر واقعاً قصد حل مشکلات را داشت جرا در این زمینه‌ها واکنشی نشان نمی‌دهد و فقط به عبور خر مراد از پل منافع خویش فکر میکند؟

آیا شما که  از رییس جمهور سوال میکنید درد گرسنگی را کشیده ای و ...

اگر کسی از شما سوال نماید آقای نماینده  در این وضعیتی که مردمانی را میبینیم با ۲۰۰ هزار تومان رایانه صبح را به شب می‌رسانند دریافتی ۲۰۰ میلیون رفاهی در کنار حقوق یک نماینده مجلس  پارادوکسی عذاب دهنده نخواهد بود؟

آیا  با این رفتارها یتان فکر نمیکنید آن شکاف اعتمادی که به صورت عمودی بین ملت دولت قبلاً بوده است به صورت افقی مجلس دولت را نیز فرا بگیرد؟!

بنابراین جناب آقای نماینده مجلس نگارنده در کنار مردم  عین همان سوالات را از خود شما هم دارند و توپ در زمین شما و ریس دولت و آن وزیرش است که اخیرا در جلسه استماعش خطاب به شما نمایندگان گفتند همه در یک کشتی نشسته ید .پس می طلبد با هم بنشینید و سعی نمایید جوابی برای سوالات مردم پیدا کنید که از وضعیت  زجر آلود نجات پیدا کنند.