■ بامسوولیت سردبیر

امروز در استان گلستان موضوع تخریب و هدررفت منابع طبیعی بیش از هر زمان دیگر جدی است. هر روز اخباری از گوشه و کنار استان به گوش می رسد که بناها و ویلاهای ساخته شده در نقاط خوش آب و هوا و ییلاقی استان تخریب شده است. مساله ای که خود نوشدارو پس از مرگ سهراب است. چون زمینی که به این صورت ساخته می شود، دیگر حاصلخیزی خود را از دست داده و به چرخه تولید محصول باز نخواهد گشت و این به خودی خود خسران بزرگی است. وارد آمدن خسارت های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی فراوان بر بنیان های زیست محیطی نیز از آسیب های پیدا و پنهان دیگر است که ذکر آن مثنوی هفتاد من است. تغییر کاربری اراضی کشاورزی در استان با اهداف سوداگرانه؛ تخریب و تجاوز به عرصه های منابع طبیعی وساخت و سازهای غیر مجاز، امروز بلای جان اراضی حاصلخیز استان شده است و از آنجا که رویکرد سیستمی به موضوع مدیریت بهینه منابع آب و خاک وجود ندارد هر روز بیشتر از دیروز در این زمینه عقب رفت می کنیم. در واقع کسانی که باید زمینه حفظ و پاسداری از اراضی کشاورزی و منابع طبیعی را  در استان گلستان فراهم می کردند رفوزه شدند و اینگونه استان را با چالش های متعدد اقتصادی، زیست محیطی مواجه کردند. تغییر کاربری اراضی سالیانه بخش عمده ای از اراضی کشاورزی و باغی را از چرخه تولید خارج کرده است. در واقع هر سال بخشی از بهترین اراضی کشاورزی تغییر کاربری یافته و به مصارف غیر کشاورزی تبدیل شده است و خروج این گونه اراضی از مسیر تولید زراعی و باغی لطمات جبران ناپذیری را وارد کرده که امروز تبعات و اثرات آن را شاهدیم. در حال حاضر این مساله روند و توازن تولید محصولات کشاورزی را در استان گلستان مختل کرده است و البته این تنها یک مورد از اثرات بلای خانمان سوز تغییر کاربری اراضی کشاورزی است.

می توان گفت اصلاح سیاست های اقتصادی دولت در بخش کشاورزی، اعمال سیاست های حمایتی هدفمند کردن یارانه نهاده ها در بخش تولید و حمایت از تولیدات داخلی می تواند تا حدی کمک کننده باشد.تسهیل درصدور مجوزها و استقرار صنایع تبدیلی و تکمیلی در مجاورت بخش های تولیدی کشاورزی به خصوص روستاها، حل مشکلات مربوط به بیمه محصولات کشاورزی و ..... می تواند در ایجاد تعادل پایدار بین درآمد فعالان بخش کشاورزی و سایر بخش ها اثربخش باشد و انگیزه تغییر کاربری زمین های کشاورزی را در میان کشاورزان کمتر کند.