■ شمیم شاه‌دادی. کردکوی

این روزها اخبار پر شده است از خبر فوت چندین تن از انسان‌های روی کره زمین؛ و این خبرها نگرانی ما را همواره افزایش می‌دهد. همه ما نگرانیم! نگران اینکه نکند نفر بعدی عزیزترینِمان باشد. نگران اینکه نکند نفر بعدی خودمان باشیم. این روزها همه ما چه بخواهیم چه نخواهیم، خیلی بیشتر از قبل به مرگ فکر می‌کنیم، به لحظه‌ای که نباشیم! به لحظه‌ای که عزیزانمان، کنارمان نباشند. از گذشته به ما گفتند «مرگ شتری است که در خانه هر کسی می‌خوابد» اما این روزها، این شتر پرکارتر از همیشه شده؛ مقصر پرکار شدنش هم خودمان هستیم، بله ما مقصریم! اگر فقط برای چند وقت در خانه می‌ماندیم و به جز انجام کارهای ضروری از خانه خارج نمی‌شدیم، شاهد کاهش مرگ و میرها بودیم.  این روزها هر که را می‌بینیم نا امید است و گله دارد! چرا باید انسان‌ها آنقدر در اقیانوس نا امیدی غرق شده باشند؟! در این روزها فقط خودمان می‌توانیم حال خود و هم ‌نوعان خود را خوب کنیم؛ پس بیاییم به جای منفی‌بافی، مثبت حرف بزنیم. به هم روحیه تزریق کنیم، به کسانی که دوستشان داریم بگوییم که دوستت دارم و آنها را در آغوش بکشیم تا بدانند بودنشان برای ما خیلی مهم است و اگر بیمار شدند برای ما هم که شده با قدرت بجنگند و بهبود یابند. یادتان باشد این روزها در خانه بمانید چرا که خانه امن ترین زره برای در امان ماندن از این ویروس منحوس است و بیش از پیش به عزیزانتان عشق بورزید و با کلمات شیرین زندگی را برای هم سرشار از لذت کنید.