گلستان یکی از تولیدکننده‌های مطرح در زمینه صنعت ساختمان است و برندهای مطرح کشوری در این استان محصولات خود را روانه بازارهای داخلی و خارجی کرده‌اند.

یکی از شرکت‌هایی که طی سال‌های گذشته نه‌تنها در داخل کشور مطرح شده بلکه تجربه موفقی در بازارهای خارجی داشته «بافه سیم گلستان» تولیدکنندهانواع سیم و کابل و محصولات روشنایی ال‌ای‌دی است.این شرکت در علی‌آبادکتول واقع شده و به گفته مدیریت آن اکنون به هفت کشور دنیا صادرات دارد؛ همچنین درحال‌توسعه بازارهای خود در آمریکای جنوبی است وسایر کشورها است.با «رسول مظفری»، رئیس هیئت‌مدیره این شرکت که دارای مدرک دکتری کارآفرینی است گفتگو کردیم تا از چالش‌های تولید و صادرات مطلع شویم.

 فعالیت صادراتی شما از چه زمانی آغاز شده و به کدام مناطق صادر می‌کنید؟

از سال 91 مطالعات صادراتی را آغاز و سال 93 نخستین دفتر خارجی خود را دایر کردیم. اکنون در هفت شرکت انبار، نیرو، دفتر و شبکه توزیع کالا داریم که شامل ارمنستان، کازان روسیه، آلماتی در قزاقستان، بیشکک در قرقیزستان، سوریه، الجزایر و اکوادور می‌شود.

اخیراً در تاشکند ازبکستان هم مذاکرات خوبی داشتیم و باید نمونه کار بفرستیم.

محصولات اصلی صادراتی ما تولید خود شرکت یعنی سیم و کابل است. هیچ کشوری در منطقه به قدرت ایران در حوزه سیم و کابل نیست زیرا مواد اولیه یعنی مس و پتروشیمی متعلق به خود ایران است.

 یکی از گلایه‌ها تجار، مشکلات روادید و تحریم‌هاست. فعالیت شما تحت تأثیر این چالش‌ها نبوده؟تحریم‌ها در بخش صادرات هم به ما ضربه زد و هم راه‌های جدیدی را آموزش داد. بازرگان ما قبلاً محصولی را صادر می‌کرداما اکنون این کار جواب نمی‌دهد زیرا نمی‌توان پول و ارز آورد. امروز صادرکننده باید خود تولیدکننده هم باشد تا محصول موردنیاز خود را وارد کند.

ما باید به کشورهایی صادر کنیم که محصول استراتژیکی برای تهاتر داشته باشند که ما آن را مجدد به کشور خود صادر کنیم یا از طریق ایران آن را کشوری ثالث بفروشیم.با این مسیر ارزش افزوده و اشتغال ایجاد می‌شود.

بخش خصوصی باید خودش دور بزند و بازاریابی کند. باید در این زمینه کار کند و روی پای خودش بایستد.

 برنامه شما برای توسعه بازارهای بین‌المللی چیست؟در حال طراحی تبادل کالا با آمریکای جنوبی هستیم و قرار است میوه و قهوه را وارد کشور کنیم. قهوه کالایی پرفروش است که در نظر داریم که داخل کشور فرآوری و با برند داخلی صادر کنیم.

 پس صادرات شما محدود به تولیدات کارخانه نیست؟خیر. اکنون برندهای بزرگ ایران برای بازرگانی با ما همکاری می‌کنند. ما زنجیره خوبی از مشتریان ایجاد کردیم که می‌توانیم محصولات داخلی کشور را به کشورهای شبکه فروش صادر کنیم.هر دو ماه یک واگن بار به منطقه می‌فرستیم و درحالی‌که بعضی صنایع رو به تعطیلی یا رکودند ما درحال‌توسعه هستیم و شبانه‌روز کار می‌کنیم تا به تولید برسیم و مشتری خارجی را پاسخگو باشیم.

  پیش‌بینی صادراتی شما چقدر است؟

170 نوع محصولات سیم و کابل و حدود 70 نوع محصولات ال‌ای‌دی به این کشورها صادر می‌کنیم و پیش‌بینیکرده‌ایم تا پایان امسال پنج میلیون دلار صادرات کنیم.

  در طرح‌های توسعه چه برنامه‌ایپیشرو دارید؟

حدود سه میلیون قطعه لامپ در سال تولید می‌کنیم و تلاش ما این است تا پایان سال به سالانه به 15 میلیون قطعه لامپ برسیم. در حال وارداتماشین‌آلات تولید ال‌ای‌دیهستیم تا 90 درصد قطعات را خودمان تولید کنیم. محصولات سیم و کابلی ما هم به هفت هزار تن خواهید رسید و درحالی‌که اکنون 260 پرسنل داریم حدود 300 نفر نیروی انسانی جدید هم به مجموعه اضافه خواهد شد.

 مهم‌ترین چالش پیشروی توسعه فعالیت‌های شما چیست؟30 سال است کارخانه خود را توسعه ندادیم. زمین‌های اطراف ما مربوط به منابع ملی است و سه سال طول کشید تا سند بگیریم.

کارخانه‌های همکار ما 25 هزار مترمربع وسعت دارند ولی فضای ما 6 هزار مترمربع است و مجبوریم طبقاتی کار کنیم. البته مساعدت‌های خوبی شده ولی هنوز کاری انجام نشده و مجوزهای لازم را صادر نکرده‌اند.مشکل دیگر این است که دیگر به محصولات روشنایی ارز تخصیص نمی‌دهند. سرمایه‌گذاران بسیاری سرمایه خود را از تولید خارج و وارد ویلاسازی و خریدوفروش زمین کردند ولی ما تولید خود را رشد دادیم و در شرایط تحریم درحال‌توسعهفعالیت‌های خود هستیم.از مسئولان می‌خواهم نگاه متفاوتی به تولیدهای سالم داشته باشند.علاوه بر توسعه فعالیت‌های تولیدی بر مسئولیت اجتماعی خود هم پایبند هستیم.ما سالی 500 اصله نهال بلوط را تولید و هرسال هدیه به منابع طبیعی می‌کنیم. همچنین در کارخانه به‌عنوان رسالت اجتماعی از افراد معلول حرکتی هم استفاده می‌کنیم و اکنون هم در حال مذاکره با اداره کل زندان برای به کارگیریزندانیان هستیم.

 ارتباط شما با دانشگاهیان و شرکت‌هایدانش‌بنیان چطور است؟با شرکت‌هایدانش‌بنیان همکاری داریم و به‌زودی این شرکت‌ها به واحد تحقیق و توسعه ما ملحق می‌شوند. در بخش توسعه لامپ‌هایال‌ای‌دی از این تیم‌هابهره‌گیری خواهد شد و این مسیر توسعه را ادامه دهیم تا جلوی خروج ارز را بگیریم.همچنین در حال بررسی روی انرژی‌های پاک و طراحی و ساخت پنل‌های خورشیدی هستیم. دنبال این هستیم با تکنولوژی بومی و شرکت‌هایدانش‌بنیان خط تولید این پنل‌ها رو ایجاد کنیم.

 آینده انرژی‌های نوین را در ایران چطور می‌بینید؟

این صنعت آینده بسیار خوبی دارد و جزو جدایی‌ناپذیر توسعه است. توسعه بدون انرژی‌های پاک غیرممکن است اما در کشور ما خیلی آن را قبول ندارند و برای اجرای این بخش عزم ملی نیاز است.ما حتی سرمایه‌گذار خارجی هم داریم اما متأسفانه مسائل مهم‌تری در کشور وجود دارد و به این موضوعات بنیادی پرداخته نمی‌شود.

حتی دنبال تشکیل کنسرسیوم انرژی پاک در شمال کشور و در صورت امکان با محوریت گلستان هستیم. شمال کشور هیچ جا مثل گلستان آفتاب و زمین و خط مرزی ندارد. در این مناطق امکان انتقال انرژی به‌راحتی امکان پذیر است و می توان هم صادرات انرژی داشت و هم برای صنایع و منطقه آزاد استفاده کرد.

 شما اگر وزیر صمت بودید چه تصمیمی می گرفتید؟کار کردن روی کریدور ایران اوراسیا بسیار ضروری است؛نخستین اولویت هم، کریدور ترانزیتی است. بخش ریلی فرسوده است و هزینه هنگفتی برای بهسازی آن نیاز است. بسیاری از کالاهای اورسیا نیاز به عبور از ایران برای حضور در اروپا دارند ولی ترکیه از آن بهره می گیرد.

ترانزیت ها به کریدور آزاد نیاز دارند اما در ایران بسیار اذیت می شوند. موقعیت ما استراتژیک است و اگر این امتیازات را بدهیم هم درآمد دولت بیشتر می‌شود و هم اقتصاد ما رونق می گیرند. در این شرایط تمام بازرگان هایی که بارشان از ایران رد می‌شود مجبور می شوند درایران پایگاه داشته باشند.

موضوع دیگر هم در مواد اولیه که از بورس عرضه می شوند برای شرکت‌های صادراتی تخفیف دو برابری در نظر می گیرم. البته بورس حاشیه هایی دارد که باید برطرف شود تا شرایط ایده آل داشته باشیم.

اما در کل باید گفت نیازمند انقلاب در قانون برای حمایت از تولید کنندگان هستیم. به طور مثال به فروشنده هایصادرکننده دو برابر تخفیف ارزش افزوده بدهیم، اما اکنون همان 9 درصد هم در سال گم می‌شود. باید جذابیت تولید را بیشتر کرد و حمایت های خوب گذاشت. چین با تخفیف های خود و قانون خوب دارد دنیا را تامین می کند و در هر کوچه این کشور واحد تولیدی می بینیم.

کشور با تفکر قدیمی مدیریت می‌شود ولی انتظار دارد دستاورد به روز داشته باشد. اکثر مشاوران و رایزنان اقتصادی دنیا جوانان هستند ولی اینجا کمتر به نسل جوان اعتماد می‌شود.