■  بامسوولیت سردبیر

استان گلستان که روزگاری قطب‌ مهم کشت پنبه در کشور و سرزمین طلای سفید بود امروز خواب احیای مجدد مزارع پرمحصول پنبه را می بیند.مدیریت نادرست، سیاست‌های غلط، واردات بی رویه، عدم حمایت از کشاورزان پنبه کار و به صرفه تر بودن کشت سایر محصولات زراعی به خصوص گندم و شالی به عنوان دو رقیب سودآور، سبب شد تا روزگار سپید پنبه گلستان این گونه سیاه شود.با وجود اظهار نظرهای کارشناسان و مسوولان سازمان جهاد کشاورزی استان و وعده ها و وعیدها و سخنرانی ها و شعارها که در خصوص توسعه ی کشت پنبه  چنین و چنان کردیم اما آنچه در واقعیت ملموس و مشهود است عدم رغبت کشاورزان به این محصول است محصول ارزشمندی که به درستی طلا خوانده شده چرا که صنعتی اشتغال زاست و بدون اغراق می تواند چالش بزرگ بیکاری در استان را به تنهایی حل کند. 

سرزمینی که روزگاری ۴۰ کارخانه پنبه پاک کنی در آن فعال بود و معیشت مردان و زنان بسیاری را تامین می کرد امروز کمتر از انگشتان دست کارخانه پنبه پاک کنی دارد راه اندازی کارخانجات و صنایع مرتبط با پنبه در استان در صورت احیای کشت این محصول، رویای دل انگیز اشتغال جوانان گلستانی را محقق خواهد کرد.متاسفانه در سال های اخیر کمی بارش، خشکسالی وافزایش قیمت نهاده‌های زراعی نظیر سموم و آفت‌کش‌ها، عدم توانایی مالی پنبه کاران برای خریداری کمباین و افزایش هزینه های برداشت دستی موجب شد اندک تمایل کشاورزان به کشت پنبه نیز از بین برود.به هر حال احیای کشت پنبه با وجود تولید بذر اصلاح شده واجرای طرح‌های تغذیه و طرح افزایش عملکرد از عهده مسوولان فعلی سازمان جهاد کشاورزی استان برنیامد امیدواریم مسوولان آتی این سازمان برای احیای طلای سفید و توسعه ی صنایع تبدیلی، برنامه ی قابل اجرا و نقشه ی راه داشته باشند تا دوباره شاهد رونق این محصول ارزشمند باشیم. شناسایی آسیب ها و موانع توسعه ی کشت پنبه و تلاش برای رفع این موانع باید دراولویت باشد.