■  بامسوولیت سردبیر

توجه به فرهنگ بومی هر منطقه یکی از مهم ترین عوامل  توسعه است. در واقع با توجه کردن به سنن و آداب و رسوم جامعه می توان بستر رشد آن جامعه را فراهم کرد.

 امروزه فرهنگ بومی ما دستخوش تغییر و تا حد زیادی فراموش شده است. اما از آنجا که هر یک از ما در قبال آن وظیفه داریم بنابراین باید نسبت به بازیابی و بازشناسی ظرایف و دقایق مضامین فرهنگ بومی مانند سنت ها و آداب و رسوم، ضرب المثل، موسیقی بومی و سنتی، ترانه ها و نغمه ها، بازی های محلی، صنایع دستی و ... همت کنیم چرا که زنده نگه داشتن فرهنگ بومی هر منطقه به معنی زنده نگه داشتن هویت و تشخص آن منطقه است.

استان گلستان را می توان گنجینه ی فرهنگ ها و اقوام ایرانی نامید. وجود قومیت های گوناگون با همه ویژگی های فرهنگی خاص خودشان، گلستان را به گنجینه زیبای فرهنگ ها و جاذبه های فرهنگی تبدیل کرده است. شناساندن فرهنگ و پتانسیل های استان و یافتن راهکارهایی برای حفط اصالت و فرهنگ استان از جمله آداب و رسوم، بازی های محلی، ضرب المثل های محلی و لالایی های محلی و... که میراث ارزشمند فرهنگی گذشتگان است به حفظ هویت منطقه کمک می کند.برای تحقق این مهم در گام اول باید فرهنگ بومی منطقه ی خود را به شکل درست بشناسیم و درباره آن مطالعه و پژوهش کنیم مثلا درباره معماری، هنر، ادبیات، ورزش‌ها، بازی‌ها خوراک و پوشاک، صنایع دستی بخوانیم و بدانیم.گسترش و عمق بخشیدن به ظرفیت های فرهنگ بومی باید مورد توجه قرار گیرد، این تنها راه استحکام و استمرار مبانی فرهنگ در یک جامعه است.در جوامع چند قومیتی اختلاط و فراموشی فرهنگ بومی منطقه ناگزیراتفاق خواهد افتاد اگر به ماندگاری از طریق انتقال سینه به سینه مؤلفه های فرهنگ بومی اکتفا شود بنابراین برنامه ریزان و سیاست گذاران با اهتمام به ترویج شعر و موسیقی و ادبیات و هنرهای نمایشی و آئین های بومی وظیفه دارند فرهنگ و هویت و اصالت بومی منطقه را حفظ کنند.

همچنین سیاست های فرهنگی و اجتماعی استان نیز باید با توجه به هویت اجتماعی و فرهنگ کهن بومی باشد.در این صورت است که می توان توسعه متوازن و پایدار را با  حفظ هویت اجتماعی انتظار داشت.