نازنین بختیاری_نحوه ارتباط با فرزندان مساله بسیار مهمی است که ممکن است امروزه با پیشرفت دنیای امروزی والدین را دچار چالش کرده باشد.

باز نگه داشتن پل ارتباطی بین والدین و فرزندان بسیار مهم است. به جرات می توان گفت تمام والدین خواستار این موضوع هستند که فرزندانشان با آن ها درباره ی افکار و احساساتشان صحبت کنند تا بتوانند در شرایط سخت و بحرانی آن ها را راهنمایی و کمک کنند. ما از والدین می خواهیم به جای نشان دادن واکنش منفی،درباره احساسات خود به شکلی مناسب با فرزندشان صحبت کنند. اینکار باعث می شود هم الگوی مناسبی در این زمینه برای آن ها باشند و هم کاری را که از فرزندشان انتظار دارند به شکلی مناسب مطرح شود. بچه ها به شکلی غریزی نمی توانند درباره احساسات و افکار خود صحبت کنند، همچنین به صورت خودکار آماده پذیرش و پیروی کردن از خواسته های والدین نیستند. آنها باید در این موارد آموزش ببینند.

یادتان باشد تمام مشکلات کودکان با حرف زدن حل نمی شود، اینکه شما چه قدر شفاف صحبت می کنید، آیا شنونده خوبی هستیدو… خیلی مهم نیستند. بچه ها باید محدودیت هایی در رفتارهایشان داشته باشند، که فقط توضیح دادن به آن ها کافی نیست و فقط هربار صدایشان بلندتر می شود و بارها همان چیزهای قبل را فقط تکرار می کنند. ولی باید گفت اینکار بی فایده است. روش بهتر و جایگزین این است که با آن ها با ملایمت حرف بزنید و یک نتیجه حقیقی را دنبال کنید.

روش خود را متناسب با سن توانایی و بلوغ فرزندتان تنظیم کنید. اشتباهی که اکثر والدین انجام می دهند این است که زیاد در مورد مشکل صحبت می کنند. آنها روش های برقراری ارتباط را زودتر از سن و توانایی های کودک به کار می گیرند.نکته دیگر اینکه توقع پیشرفت سریع نداشته باشند.همچنین با بالغ شدن فرزندتان بر عمق ارتباط خود بیافزایید و از واکنش های منفی بکاهید.

به زبان رفتار گوش دهید. والدین خیلی زود زبان کودک را درک می کنند. چون کم کم کودکان از طریق رفتار با والدین ارتباط برقرار می کنند و در بیشتر موارد هنگامی که تحت فشار قرار می گیرند یا با آنان مخالفت می شود،احساسات خود را بروز می دهند.

بر احساسات برچسب بزنید.در بعضی موارد کودکان در برقراری ارتباط و رساندن منظور خود احساس ناتوانی می کنند. به او کمک کنید بر احساسش برچسب بزند و به او بگویید احساس ناتوانی او را درک می کنید.

کارشناس ارشد مشاوره