■ سادات حسینی. پایه دوازدهم ۱۷ ساله

به راستی که باید هنگام خواندن تاریخ اشک ریخت و خون گریست! مشغول خواندن تاریخ معاصر ایران و جهان بودم که ناگاه متوجه شدم بیشتر کشور های ایران را بردند! نمی دانم غارت کردند یا خاک کشور را کالا فرض کردند و به قیمت ناچیز آن را در اختیار دیگران قرار دادند، اما  در حال حاضر کشور های زیادی که الان وجود دارند باید جزئی از شهرها یا استان های ایران بودند. تاریخ قاجار که بخوانیم، چیزی به جز قرارنامه هایی که همه ی آن ها منجر به از دست رفتن خاک کشورمان شد؛ نمی‌بینیم. تمدنی دو هزار و پانصد ساله الان باید وضعیت کشورش اینگونه باشد؟ به راستی تاریخ در حال تکرار است؟ قرار است همه ی آن اتفاق ها را که در کتاب ها خواندیم و اشک ریختم، در دوران خودمان ببینیم و آیندگان برای مان اشک بریزند؟ تاریخ اگر قصد تکرار شدن داشته باشد، مردمی که الان میبینیم با فشار ها و سختی هایی که تحمل کردند هرگز نخواهند گذاشت که گذر آن تاریخ بر ایران بیفتد. اگر سر به سر تن به کشتن دهیم/ از آن به که کشور به دشمن دهیم/ دریغ است که ایران ویران شود/ کنام پلنگان و شیران شود