ا مسوولیت سر دبیر
 
بیستم دی ماه روز شهادت امیر کبیر بود ، امیر کبیر را به حق می توان یکی از سلسله جنبانان و پیشقراولان ترقی ایران زمین نامید ، نام او بهمراه عباس میرزا و میرزا قایم مقام فراهانی همواره بعنوان انسانهایی که تمام همت خود را صرف اصلاح اوضاع نابسامان ایران کرده اند بر زبان می آورند .

امیر کبیر،آن مرد بزرگ در سه سال زمامداری خود چه کرده است که ایرانیان نام او را به بزرگی می آورند .و همواره او را بعنوان یک حدمتگزار می شناسند . آن چنان از اسناد تاریخی بر می آید اندیشه او قانون اساسی بود اما به گفته خودش مجال آن را نیافته است و نگذاشته اند که امیربه آرزوی خود  که حکومت قانون بود برسد .
 
امیر بعد از صدارت و درک ریشه های عقب ماندگی ایرانیان راه را در اصلاح تعلیم و تربیت و آموزش فرزندان ایران زمین می بیند و به همین خاطر مدرسه دارالفنون را پایه گذاری کرد و با آموزش فرزندان ایران زمین کوشید ملت خود را از فقر و عقب ماندگی رهایی دهد .در کنار این اقدام امیر کبیر به دنبال زمینه سازی برای حکومت قانون بود و در پی آن بود تا حدود اختیارات سلطنت را محدود نماید تا با تعیین حدود قدرت و اصلاح ساختار سلطنت زمینه را برای ساماندهی به ساختار قدرت فراهم آورد .

بنابر این در کنار محدود کردن قدرت مطلقه ی سلطنت ناصرالدین شاهی ،آموزش و تعلیم تربیت را بعنوان راه آگاهی بخشی به نسل های بعدی پیش رو داشت و کوشید تا در کنار تلاش سیاسی رعایای مملکت محروسه را با دنیای جدید نیز آشنا کند .اما حیف و صد افسوس که خناسان، حسودان  و مدعیان دروغگو  که منافع خود را در رشد جامعه ایرانی نمی دیدند ، لاجرم به لطایف الحیل شاه جوان و نادان را به کشتن امیر ترغیب کردند و او نیز چنین کرد  تا خاینان راحت تر به منافع خود برسند که این چنین نیز شد .