■ بهنام نیک پیام

دررقابت های انتخابی تیم ملی که به میزبانی گرگان برگزار شد، با وجود استفاده از کشتی گیران مازندرانی، گلستان عنوانی بهتر از ششمی کسب نکرد دربخش نخست که مدتی پیش منتشر شد گزارش مختصری از این مسابقات ارایه کردیم، در این نوشتار به علل ناکامی تیم کشتی آزاد استان می پردازیم.در این مسابقات دوبرنز توسط علی منصوری دروزن 86 کیلوگرم و سبحان اصغری دروزن 92 کیلوگرم همچنین دوعنوان پنجمی دروزن 70 کیلوگرم توسط عزت‌الله لشکر بلوکی و125کیلوگرم توسط محمد علی تبار عناوین برجسته ای بود که به نام تیم گلستان ثبت شد.

ازنفراتی که موفق به کسب این عناوین شدند، فقط لشکر بلوکی گلستانی است و سه نفر دیگر کشتی گیران مازندران اند که به علت جانداشتن درجمع تیم 35 نفره ی مازندران، برای تیم گلستان کشتی گرفتند. بنابراین سهم واقعی گلستان فقط یک عنوان پنجمی است. قدمت وسابقه ی درخشان کشتی گلستان در سال های نه چندان دور، به ویژه هنگامی که وابسته به مازندران بود بیان گر آن است که این رشته ی ورزشی ریشه در تاریخ این دیار مستعد دارد. استعدادهای ناب و درخشانی که در زمان خودشان بر تارک کشتی کشور خوش درخشیده وزبان زد خاص و عام بودند. چهره هایی پر فروغ که تاریخ کشتی ایران، آن ها را هرگز فراموش نخواهد کرد. ستاره هاو نام دارانی چون علی محمد مومنی، رمضان خدر، مردانی، سراله، رحیم وولی شربتی، رضا سوخته سرایی، فولادی، کاویان، مجید عقيلي، قربان توان، عيسی و موسی مومنی، داود قنبری، جلیل جهانشاهی، اویس ملاح، حسن طهماسبی، مهربان، ابوطالبی، سید حسین وسید میثم حسینی وبسیاری دیگر که با درخشش خود باعث شادمانی هم وطنان وبالا بردن پرچم ایران شدند. جالب اینجاست که همگی از همین استان کشتی خیز بودند وبا کم ترین امکانات مادی، بیشترین افتخارات را کسب کردند. معدنی پراز طلا به نام نوکنده که همواره شهره ی آفاق بود وحتی درمقطعی تیم گرگان با برخورداری ازکشتی گیرانی همانند برادران مومنی، داود قنبری و رضا کردجزی، توانست دربالاترین سطح کشتی مازندران قرار بگیرد. آنچه که برشمردیم گوشه هایی از افتخارات کشتی استان بود ومتولیان امروز کشتی استان  به خوبی می دانند چه گنج هایی دراین سرزمین طلایی نهفته است که نیازمند کاشفانی دل سوز ومدیریتی توانا می باشد تا درها وصدف های گران بها را به‌ درستی صید کنند. استعدادها و پتانسیل های بالقوه‌ای که شکوفایی آن ها مستلزم مدیریت صحیح با برنامه  ريزی اصولی و منطقی است. بدیهی است بدون برنامه‌های مدون ومنطبق با استانداردهای جهانی نمی توان به جایی رسید. بنابراین می بایست با استفاده از دانش روز کشتی وبهره گیری از فنون وتکنیک های برتر، خودرا با دنیای کشتی همگام کرد.  نمونه ی بارز آن مازندران، به ویژه جویبار است که در راه آقایی کشتی جهان گام برداشته است. کارشناسان ومربیانی همانند: ولی شربتی، علی سالاری، ابوالحسن طهماسبی، ابوالفضل شیرافکن ومحمد صفری همگی اشاره به افت کشتی استان دارند واظهار داشتند که از کشتی گلستان فقط یک اسم باقی مانده است تاجایی که در هیچ رده ی سنی جایگاه قابل توجهی در کشور نداریم. به نظر آن ها مدیریت حاکم بر کشتی استان، برای پیشرفت و ترقی آن باید از نقطه نظرات اکثریت اهالی این رشته استفاده بهینه کند و با به کارگیری اندیشه های مثبت و انتقادات و پیشنهادات سازنده ی آن ها، کشتی به گل نشسته ی کشتی استان را به ساحل نجات برساند.پيش کسوتان معتقدند که مدیریت ورزش استان وحتی مدیریت استان نیز نباید نسبت به سرنوشت‌ کشتی استان بی تفاوت باشند واجازه بدهند آینده ی کشتی گلستان به دوازده سال گذشته برگردد. به نظر تعدادی از آن ها، اگر برنامه ریزی درستی وجود داشت وسازندگی به معنای واقعی صورت می گرفت، امروز تعداد قابل توجهی کشتی گیر بنام ومطرح درسطح کشور، آسیا و جهان داشتیم.  باوجود مربیان زحمت کش وشایسته ای همچون داود قنبری، جلیل جهانشاهی، اویس ملاح، سید حسین حسینی، حسن طهماسبی، ابری وتعدادی دیگر این مهم به راحتی امکان پذیر است. از برآیند گفت و گو هایی که با تعدادی از کارشناسان و استخوان خرد کرده های این رشته ی مدال آور داشتیم چنین برمی آید که کشتی گلستان نیازمند به خانه تکانی وپوست اندازی جدی است وسکان داران آن باید با ‌ شهامت وبرای خدمت صادقانه به جامعه ی کشتی استان، عملکرد دوازده ساله ی خودرا دربوته ی نقد قراربدهند و بپذیرند که پاسخ گوی افت و ناکامی این رشته باشند. امیدواریم ملاح رئیس هیات کشتی استان، با مشورت واستفاده ازتمام ظرفیت کشتی گلستان، قبول کند که منتقدین از دل سوزان کشتی گلستان هستند وبا این رویه، آینده ی این رشته را از این شرایط بد و نابسامان نجات دهد وباعث شود که بار دیگر شاهد افتخار آفرینی غیورمردان استان باشیم.