با مسوولیت سر دبیر

دهم بهمن ماه  مصادف با جشن سده یکی از جشن های ایران باستان است این جشن‌ها  البته تنها  برای شادی و سرخوشی نبوده‌اند بلکه  هر یک، فلسفه‌ای عمیق با خود همراه دارند جشن سده، روز کشف آتش به دست انسان است. آتش گرم و پرنور همیشه از سوی ایرانیان مورد توجه و احترام بوده است. آتشی که مظهر گرما و روشنایی در زندگی است، ابزاری برای مبارزه با اهریمن و تاریکی‌ است. به همین خاطر در روز دهم بهمن‌ماه هر سال، ایرانیان  با روشن کردن آتش بر بام‌ها و کوهستان‌ها، گرمی و شکوه آن را در برابر سردی و شکست اهریمن جشن می‌گرفته‌اند.

 حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه، علت جشن سده را پدید آمدن آتش از سوی هوشنگ، پادشاهی پیشدادی می‌داند. در شاهنامه آمده است  که روزی هوشنگ در کوه‌ها مشغول گشت و گذار بوده است که ناگاه ماری می‌بیند و برای کشتن آن سنگی را به سمت آن پرتاب می‌کند. برخورد سنگ با سنگ‌های دیگر کوه موجب جرقه زدن و کشف آتش می‌شود.

نکته دیگر آنکه   جشن سده یک جشن دینی نیست ،هر چند زرتشتیان به آتش احترام می‌گذارند و آن را مقدس می‌دانند اما سده یک آئین ملی است که ایرانیان و آریایی‌ها نقش موثری  در شکل‌گیری و توسعه آن نقش داشته‌اند .

 امروز در دنیای کوچک شده ای که فناوری جای همه چیز را گرفته است و جهانی شدن فرهنگ ها و سنتهای ی ملی را کنار گذاشته است ، ملتهایی می توانند استقلال و هویت ملی خود را حفظ کنند که ریشه های عمیق خود را بشناسند و با بیان و شرح سنتهایشان برای دنیای معاصر زمینه را برای حفظ آن سنتها و جهانی شدن آیین های خود مهیا نمایند .

جشن های ملی و آیینی ایرانیان یکی از پدیده هایی است که می توان با بهره برداری  از آن به آن هویت ملی ایرانی را در جانهای  بشدت  پراکنده ایرانیان  امروز احیا کرد .