■  با مسوولیت سردبیر

امسال اولین سال قرن جدید است  و ما این اقبال را داشته ایم که که این اوقات مبارک را تجربه کنیم اما گذر زمان به ما این درس را هم میدهد که نگاهی هر چند گذرا به قرن گذشته بیندازیم و ببینیم احوال ما ایرانیان در صد سال گذشته در کدامین سودا و سود سپری شده است. ایرانیان قرن پیش را نیز در تلاطم آغاز کرده بودند، انها 15 سال پیش از قرن  پانزدهم انقلابی به راه انداخته بودند بدون آنکه بدانند انقلاب برای آنها چه نتایجی دارد؟ آنها برابری و آزادی و عدالت را از پادشاه قجری طلب کرده بودند، بدون آنکه مفهوم دقیق این واژگان را بدانند. آنها از طلب  عدالت خانه به انقلاب مشروطه رسیدند و البته آنطور که خوانده ایم اندکی  بعد کشمکش ها آغاز شد و انقلابیون  به جدال  با یکدیگر برخاستند و نتیجه آن شد که سلسله ای رفت و سلسله ای دیگر آمد، استبدادی رفت و استبدادی دیگر آمد، نه مجلس شورایی به جا ماند، نه عدالتخانه ای و نه حکمرانی مشروطه ای. آتش برخاسته، خاموش شد و مردم خسته از نا امنی و فقر از احمد شاه ناتوان به دامان استبداد رضا شاه پناه بردند و باقی امور که لابد میدانید.

 اما امروز در آغازین روزهای قرن جدید ملت ایران در کجای تاریخ ایستاده است؟ آیا به خواسته های انقلاب مشروطه که عدالت، برابری و حاکمیت قانون بود رسیده است؟ آیا در طول یک قرن گذشته ایرانیان توانسته اند شاهد  برابری و حاکمیت قانون  باشند؟ از سوی دیگر باید اذعان داشت با انقلاب بزرگ اسلامی 57 استقلال، آزادی و جمهوریت نیز به این خواسته ها اضافه شده است و اینک می توان گفت که خواسته های تاریخی ملت ایران از پس صد سال گذشته چیست؟

   بنابر این بر همه ی عاقلان و دلسوزان این دیار است که با عزمی جزم راه ایرانیان پاک نهاد را در رسیدن به آرمانهایشان ادامه دهند و بدانند خواسته ی ایر انیان بین دو قرن  را می توان در عدالت ، برابری ،حاکمیت قانون،آزادی، استقلال و جمهوری خلاصه کرد و بر آن تاکید داشت.