سردبیر_ روستاهای بخش مرکزی و بخش مرزی داشلی‌برون شهرستان گنبد کاووس با کمبود شدید آبی روبروهستند. روستاهای حاجیلر قلعه، آق قایه، نورخان آباد، زابل آباد، قلندرآباد، چای قوشان کوچک، توتلی کوچک، امیدیه، امید آباد، فیضیه یک و ۲، ابوذر سه، یسرکچن، دیگچه و خیرآباد در بخش مرکزی و سه روستای ترشکلی، دوزالوم و اوخی تپه بخش داشلی برون تنش آبی شدیدی دارند این کمبود آب نه تنها برای مصارف کشاورزی بلکه برای مصرف شرب هم برایشان دردسر ساز شده است. تابستان سال گذشته برخی از این روستاها با تانکر آبرسانی شدند اما تعداد زیاد جمعیت این روستاها که بالغ بر 40 هزار مشترک است مانع آبرسانی به صورت سیار است. برخی از این روستاها هر ۴۸ ساعت اما اکثرشان هفته‌ای یکبار آبرسانی می‌شوند که قطعا مشکلات زیادی برای روستاییان به لحاظ بهداشتی و سلامت به دنبال دارد. خشکسالی و کاهش منابع آب سفره‌های زیرزمینی شرایط را برای تابستان پیش رو سخت تر هم کرده است. حالا اینکه آبرسانی با تانکر یا از طرق دیگر که خود روستاییان مجبور به تامین هستند بهداشتی و سالم هست یا خیر جای سوال دارد. در هر حال شهرستان گنبدکاووس و روستاهای تابعه با فقر شدید منابع آب مواجه اند با این حال اصرار بر کشت شالی و عدم ممنوعیت آن به خصوص در این مناطق که مشکلات کمبود آب بسیار بحرانی است نشانگر این است که مسوولان مربوط یا خبر از وضعیت ساکنین مظلوم این روستاها ندارند و یا تدبیری نمی دانند یا نمی شناسند که باید گفت توصیه این است که اکتفا به دانش و تخصص خود نکرده و پس از بازدید میدانی و دیدن رنج و سختی زندگی آنان از توان کارشناسان و متخصصان دردآشنا و آگاه بهره برده و به داد اهالی سختکوش و بی ادعای این روستاها که هم استانی ما هستند و حق زندگی سالم و همراه با آسایش دارند برسند و برای معضل بزرگ بی آبی این مردم چاره ای بیندیشند. در اولین گام به طور جدی کشت شالی و محصولات با آب بری بالا باید در این مناطق ممنوع اعلام شده و متخلفین جریمه شده و به مراجع قضایی معرفی شوند چشم پوشی و اغماض در این خصوص جفای آشکاری است که نه خداوند خواهد بخشید و نه بندگان خدا. واضح  است که ادامه ی این روند و کشاورزی به این صورت در این مناطق افت هر چه بیشتر سطح آب‌های زیرزمینی را در پی خواهد داشت.