سردبیر_ بحران آب در کشور و به صورت شدیدی در استان گلستان چندسالی است که مساله ای  مهم برای مردم شده است. به طوری که تعداد بسیار زیادی از روستاهای استان به خصوص در فصول گرم سال حتی از داشتن آب آشامیدنی هم محرومند.
اینکه استان، دوره های متوالی خشکسالی را سپری می کند ، نزولات جوی کم است و منابع آبی کمی دارد. دیگر برای ما جملات آشنایی است بنابراین روشن است که با وجود کمی آب با توجه به رشد جمعیت و توسعه ی کشاورزی در این استان، مدیریت منابع آب از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
نبود سیاست‌گذاری مناسب برای مدیریت آب، شرایط استان را به گونه ای کرده که امروز در بدترین شرایط از نظر منابع آبی قرار گرفته ایم.
با این وجود هنوزالگوی مصرف بسیار اسرافکارانه داریم هنوز چاره ای برای پس انداز آب های فراوان حاصل از باران های سیل آسا نیندیشیده ایم درست است که تغییرات اقلیمی ناگزیر است اما  ثابت شده است که می توان به کمک هوش و تکنولوژی و به مدد تدبیر و با برنامه ریزی بر جبر طبیعت چیره شد.
با این وجود حل بحران آب هنوز جزو اولویت‌های اصلی استان نیست. شاهد این ادعا این است که نهادهای سیاست‌گذار در زمینه منابع آب در استان  سیاست‌های منسجم، کارشناسی شده و مشخص در زمینه چاره‌ جویی برای حل این بحران ندارند.
بپذیریم که آنچه تا کنون انجام داده ایم وضعیت منابع آبی را بدتر کرده است مواجهه با بحران آب و اجرای برخی سیاست‌ها بدون توجه کافی به کمبود منابع آب موجب شده که بر منابع آب فشار زیادی وارد شده و  بحران آب هر روز بیشتر و شدید تر شود.
تا زمانی که مساله ی آب در سیاست‌گذاری های استان جایگاه مناسبی نداشته باشد و تا هنگامی که درک درستی از اتفاق هولناکی که با بدتر شدن شرایط منابع آبی بر سر استان می آید نداشته باشیم برنامه‌ریزی مشخص و جامعی برای مواجهه با بحران آب نخواهیم داشت قطعا انکار شرایط بحرانی در خصوص آب مشکلی را حل نخواهد کرد پس در اولین قدم کمی آن سو تر از نوک بینی را ببینید از صندلی های خود بلند شوید سیاحتی در روستاهای دوردست اطراف گنبد و مراوه تپه وسایر نقاط خشک استان بکنید تا رنج مردمان نجیب این مناطق را در نبود آب ببینید.
در شرایطی که کشاورزی متهم ردیف اول بحران آب در استان است اظهارات و تصمیمات غیر کارشناسی برخی مسوولان از جمله آزاد کردن کشت شالی در استان و تن دادن به این دستور، چنان ویرانگر می شود که تمامی آنچه که متخصصان دلسوز در این خصوص از پیش رشته کرده اند را پنبه می کند.
سیاست هایی مثل توسعه کشاورزی در مناطق کم آب، بدون توجه به محدودیت منابع آب، عدم مدیریت کشت، کشت محصولات  با آب بری زیاد، کشت و آبیاری سنتی باید به طور اساسی در استان مدیریت شده و تغییر یابد.
تداوم سیاست های فعلی در بخش آب، چالش های بیشتری را در آینده ای که چندان دور نیست بر سرمان آوار خواهد کرد با ادامه ی این روند،  کاهش بیشتر منابع آب موجود، کاهش تولیدات، از بین رفتن زیست بوم های آبی و تهدید امنیت غذایی اجتناب ناپذیر خواهد بود.